تاثیر انگیزش درونی و تنظیم هیجانی رفتاری بر همدلی اجتماعی در معلمان

پژوهش حاضر با هدف تاثیر همدلی عاطفی بر اساس تنظیم هیجان و خودکنترلی در معلمان انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل معلمان بود که از میان آنان ۴۲۵ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و پرسشنامه های تنظیم هیجان (گروس و جان، ۲۰۰۳)، خودکنترلی (نیک منش، ۱۳۸۶) و همدلی عاطفی متعادل (مهرابیان و اپستاین، ۱۹۷۲) را تکمیل کردند. تحلیل داده ها از طریق آزمونهای همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که میان سرکوبی هیجان و همدلی عاطفی رابطه منفی وجود دارد (۰/۰۵P<) و میان تکانشی بودن، عمل به وظایف ساده، جستجوی مخاطره و فیزیکی بودن در مقابل ذهنی بودن با همدلی عاطفی رابطه منفی وجود دارد (۰/۰۱P<). همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد که متغیر سرکوبی هیجان و متغیرهای عمل به وظایف ساده، جستجوی مخاطره و فیزیکی بودن در مقابل ذهنی بودن از مولفه های خودکنترلی معنادارند (۰/۰۵ P<). با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت سرکوبی هیجانات و خودکنترلی پایین عواملی اند که می توانند در همدلی عاطفی مشکل ایجاد کنند. از این رو، مدنظر قرار دادن آموزش تنظیم هیجان و خودکنترلی می تواند به افزایش همدلی عاطفی در معلمان کمک کند.

Keywords:

تنظیم هیجانی رفتاری , همدلی عاطفی , معلمان