اثربخشی بازتوانی شناختی رایانه محور بر بهبود پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی: مطالعه موردی

هدف پژوهش حاضر اثربخشی بازتوانی شناختی رایانه محور بر بهبود پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی: مطالعه موردی بود. در این پژوهش، از طرح آزمایشی تک آزمودنی از نوع خط پایه چندگانه همزمان استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر ۹ تا ۱۱ سال دارای اختلال یادگیری ریاضی در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند که از این تعداد ۴ نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از ابزارهای خرده آزمون حافظه عددی وکسلر (فراخنای ارقام)، آزمون حافظه فعال کودکان پیکرینگ و گدرکول (۲۰۰۱)، آزمون توجه و تمرکز (آزمون d۲) بریکن کمپ (۲۰۰۲) و آزمون پیشرفت تحصیلی و تشخیصی ریاضی شلو (۱۹۹۳) استفاده شد. برای مشخص نمودن اثربخشی روش درمان، داده های مربوط به سه مرحله، یعنی پیش از درمان، در هنگام درمان و پس از درمان با هم مقایسه شدند. پژوهش شامل ۲ جلسه خط پایه، ۱۰ جلسه درمان ۴۵ تا ۶۰ دقیقه ای و ۲ جلسه پیگیری بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل دیداری (رسم نمودار)، فرمول درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا استفاده شد. نتایج نشان داد، درصد بهبودی کلی برای حافظه عددی، حافظه دیداری- فضایی، توجه و تمرکز پایدار و پیشرفت تحصیلی به ترتیب ۰۳/۴۱، ۵۵/۴۲، ۵۱/۴۶ و ۹۳/۵۸ و این مقادیر در مرحله پیگیری به ترتیب ۰۰۵/۴۲، ۶۳/۴۲، ۹۸/۴۴ و ۵۰/۵۷ محاسبه شد. پیشنهاد می شود در مراکز مشاوره و مدارس از این روش برای افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی استفاده شود.

Keywords:

اختلال یادگیری ریاضی , بازتوانی شناختی , پیشرفت تحصیلی , توجه و تمرکز پایدار , حافظه فعال دیداری- فضایی