رابطه ی نیمرخ نیازهای گلسر با مدیریت ارتباط با بیمار و شایستگی دلسوزی در پیراپزشکان بیمارستان های شهر همدان

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 143

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPSMH-18-1_005

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1402

Abstract:

مقدمه: پیراپزشکان اعضای کادر درمان هستند که با بیماران تعامل کوتاه و بلندمدت زیادی دارند و ارتباط آن ها با بیمار اهمیت زیادی در انجام خدمات دارد. این پژوهش در صدد است رابطه­ ی بین نیازهای اساسی در دیدگاه گلسر با ارتباط با بیمار و توانایی دلسوزی را بسنجد. مواد و روش­ ها: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی می­باشد. جامعه­ ی آماری این پژوهش را همه ­ی پیراپزشکان شاغل در بیمارستان­ های شهر همدان، در سال ۱۴۰۰، به تعداد ۵۷۱ نفر تشکیل داده ­اند، که با توجه به جدول مورگان، از میان آن ها، تعداد ۲۳۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ­ای، به عنوان نمونه­ ی پژوهش انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه­ ی نیازهای گلسر( ۱۹۹۹)، پرسشنامه­ ی ارتباط با بیمار وکیلی و همکاران(۱۳۹۱) و پرسشنامه­ ی شایستگی دلسوزی نیرومندان و آهی(۱۳۹۸)، استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که بین نیاز به عشق و احساس تعلق و ارتباط با بیمار و شایستگی دلسوزی ارتباط وجود دارد(۰/۰۵p< )؛ بین نیاز به قدرت و ارتباط با بیمار و شایستگی دلسوزی ارتباط وجود دارد(۰/۰۵p< )؛ و همچنین بین نیاز به آزادی و شایستگی دلسوزی ارتباط وجود دارد(۰/۰۵; P> برابری میانگین=H۰)؛ اما بین نیاز به بقا و ارتباط با بیمار ارتباط معناداری یافت نشد(۰/۰۵>P   ; برابری میانگین=H۰). بحث و نتیجه گیری: با توجه به رابطه­ ی یافته شده بین نیاز به عشق و احساس تعلق و نیاز به قدرت با مدیریت ارتباط با بیمار و شایستگی دلسوزی و همچنین رابطه ­ی نیاز به آزادی و شایستگی دلسوزی، از این نکته می­توان در گزینش نیروهای بیمارستانی و به کارگیری به جای آن ها استفاده کرد. بر اساس یافته­ های پژوهش افراد با نیاز به عشق و احساس تعلق می­توانند، افراد مناسبی برای کار در بیمارستان باشند، همچنین افراد با نیاز به قدرت و آزادی بالا در صورت هدایت درست این نیازها می­توانند افراد مناسبی در این حرفه باشند.

Authors

مجتبی تبرته فراهانی

Department of Psychology, Faculty of Humanities, Mahallat Branch,Islamic Azad university, Mahallat, Iran

علی یزدخواستی

Department of Educational Sciences, Faculty of Humanities, Kashan University, Kashan, Iran