ظرفیت سنجی توسعه میان افزا در بهبود عملکرد فضایی (مورد پژوهی: فریدون کنار)

با رشد روزافزون جمعیت شهرها و ظهور تحولات شهرنشینی راه حل های متفاوتی برای توسعه ی شهرها بیان شده است. روند رو به گسترش شهرنشینی به مرورزمان موجب رشد بی رویه شهرها به سمت پیرامون و رشد پراکنده شهرها گردیده است. این درحالی است که به موازات رشد افقی شهر به سمت حومه و پیرامون و از بین رفتن اراضی و محیط زیست طبیعی اطراف شهر، برخی فضاها در درون شهر رهاشده است و از روند توسعه بازمانده اند. این فضاهای رهاشده از آن حیث دارای اهمیت اند که به سبب استقرار درون شهرها از تاسیسات، تجهیزات و دسترسی مناسب به مراکز خدماتی شهرها بهره مندند. شهر فریدون کنار به دلیل قرارگیری میان دو شهر مهم بابلسر از شرق و محمودآباد از غرب، داشتن پتانسیل های محیطی همچون دسترسی به دریای خزر وجود فضاهای رهاشده در بافت شهر، انتخاب شده است. در این پژوهش ابتدا در بخش مبانی نظری به استخراج شاخص ها پرداخته شده است، سپس در محدوده مطالعاتی شهر فریدون کناربررسی شده است، بدین صورت که ابتدا برای شفافیت و دسته بندی اطلاعات شهر را مطابق با طرح جامع شهر فریدون کنار(مصوب سال ۱۳۹۶)به ۴ناحیه تقسیم کرده و با تولید لایه های مطابق با شاخص ها و همپوشانی آن ها در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)و تحلیل آن ها با فرمول فازی و تحلیل سلسله مراتبی(AHP)، ظرفیت ناحیه ای از شهر که دارای بیشترین پتانسیل توسعه میان افزا، نشان داده است.         نتایج نشانگر آن است که هر ۴ناحیه با توجه به شاخص ها، دارای پتانسیل توسعه میان افزا می باشند و ناحیه ۴دارای بیشترینظرفیت در ارتباط با توسعه درونی شهر فریدون کنار هست.

Keywords:

رشد شهرنشینی , توسعه , فریدون کنار , توسعه میان افزا , ظرفیت توسعه , سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS)