بررسی اثرات آلیسین روی نفوذپذیری سد خونی-مغزی، نمره نورولوژیکی و ادم مغزی به دنبال القای ترومای مغزی به روش مارمارو در موش صحرایی نر: یک مطالعه رفتاری، بیوشیمیایی و هیستولوژیکی

سابقه و هدف: آلیسین دارای طیف گسترده‎ای از عملکردهای دارویی است که همه آن‎ها را می‎توان در فعالیت‎های ضد التهابی، آنتی‎اکسیدانی، ضدقارچی و ضدتومور نشان داد، لذا در این مطالعه نقش محافظت نورونی آلیسین در فرایند ضربه مغزی منتشر در موش صحرایی و هم چنین تاثیر آن بر روی میزان اینترلوکین‎ها و تغییرات هیستولوژیکی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای تجربی، ۵۶ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار پس از القای بیهوشی و کانول‎گذاری در نای، تحت ضربه مغزی کنترل شده منتشر به روش مار مارو قرار گرفتند و ۳۰ دقیقه بعد به رت‎‎ها داروی آلیسین با دوزهای مختلف به صورت داخل صفاقی تزریق شد. در زمان های قبل از ضربه، بلافاصله پس از به هوش آمدن پس از القای ضربه، ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت بعد از ضربه Veterinary Coma Scale و تست های حرکتی و تعادلی Beam Walk و Beam Balance از رت ها گرفته و ثبت شد. یافته ها: آلیسین در دوزهای ۲۵ و ۵۰ mg/kg می تواند اختلاف موارد ذکرشده  را نسبت به گروه کنترل (Sham و Intact) کم تر کند (۰/۰۰۱>P). لازم به ذکر است آلیسین در دوز ۲۵ mg/kg موثرتر بوده است (۰/۰۰۰۱>P). استنتاج: براساس این مطالعه می توان دریافت که آلیسین دارای اثرات محافظت نورونی در مغز بود و توانسته بر روی پیامدهای ناشی از ضربه مغزی اثر بگذارد و هم چنین می تواند موجب کاهش ادم مغزی، تسریع در بهبود وضعیت سد خونی- مغزی و نمرات نورولوژیکی و تعادلی شود.

Keywords:

allicin , neuroprotective , brain trauma , brain edema , blood-brain barrier , interleukins , آلیسین , نوروپروتکتیو , ترومای مغزی , ادم مغزی , سد خونی- مغزی , اینترلوکین ها