بیان CD۱۱۷ در گواتر مولتی نودولر و کارسینوم پاپیلری تیروئید و ارتباط آن با فاکتورهای موثر در پیش آگهی

سابقه و هدف: گواترمولتی نودولر، بزرگی خوش خیم غده ی تیروئید و کارسینوم پاپیلری تیروئید، شایع ترین نوع سرطان تیروئید است. امروزه می توان از مارکرهای ایمونوهیستوشیمی در تشخیص و پیش آگهی تومورها استفاده نمود. در مطالعه ی حاضر در نمونه های گواتر مولتی نودولر و کارسینوم پاپیلری تیروئید، بیان مارکر CD۱۱۷ و ارتباط آن با عوامل موثر در پیش آگهی مقایسه شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، در ۶۰ بیمار مبتلا به گواتر مولتی نودولر و ۶۰ بیمار مبتلا به کارسینوم پاپیلری تیروئید، که طی سال های ۹۷-۱۳۹۰ در بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران تحت جراحی تیروئیدکتومی قرار گرفته بودند، بیان مارکر CD۱۱۷ در بافت تیروئید با روش ایمونوهیستوشیمی مورد ارزیابی قرارگرفت و از نمره صفر تا ۳ درجه بندی شد. یافته ها: در تمامی نمونه های خوش خیم و بدخیم CD۱۱۷ بیان شد: در نمونه های بدخیم ۹۵ درصد نمره ۱ و ۵درصد نمره ۲ و در نمونه های خوش خیم حدود ۵۲درصد نمره ۱ و ۴۸درصد نمره های ۲ و ۳ مشاهده شد، به طوری که نمره ی بیان آن در نمونه های بدخیم با اختلاف معنی دار کم تر بود(۰۵/۰< P). همچنین افزایش بیان CD۱۱۷ با کاهش درگیری غدد لنفاوی و افزایش اندازه ی تومور ارتباط داشت(۰۵/۰P<)، ولی با دیگر عوامل موثر بر پیش آگهی ارتباط معنی داری مشاهده نشد(۰۸۱/۰P=). استنتاج: با توجه به نتایج متناقض در مورد ارتباط بیان CD۱۱۷ با فاکتورهای موثر در پیش آگهی، انجام مطالعات بیش تر توصیه می شود.

بیان CD۱۱۷ در گواتر مولتی نودولر و کارسینوم پاپیلری تیروئید و ارتباط آن با فاکتورهای موثر در پیش آگهی Keywords:

multinodular goiter , thyroid papillary carcinoma , CD۱۱۷ , prognosis , گواتر مولتی نودولر , کارسینوم پاپیلاری تیروئید , CD۱۱۷ , پیش آگهی