تاثیر انفوزیون اینترا لیپید بر پیامد بارداری در زنان نابارور با سابقه لانه گزینی ناموفق (کارآزمایی بالینی تصادفی یک سوکور)

سابقه و هدف: یکی از مشکلات سیکل های لقاح آزمایشگاهی شکست مکرر لانه گزینی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی نتایج حاملگی با استفاده از انفوزیون اینترالیپید در زنان نابارور با سابقه دو بار شکست لانه گزینی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۹۹بر روی ۸۰ زن نابارور در مرکز ناباروری بیمارستان امام خمینی ساری انجام شد. در تمامی نمونه ها سطح سلول های کشنده طبیعی خون محیطی دو هفته قبل از مداخله با استفاده از فلوسیتومتری اندازه گیری شد. سپس نمونه ها توسط نرم افزار آماریSAS به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل (۴۰ نفر در هرگروه) تقسیم شدند. دو روز قبل از انتقال جنین، بیماران در گروه مداخله تحت انفوزیون اینترالیپید (به میزان ۲ میلی لیتر از محلول ۲۰ درصد در ۲۵۰ میلی لیتر سالین استریل) در طی دو ساعت قرار گرفتند و در گروه کنترل انفوزیون نرمال سالین (۲۵۰ میلی لیتر) صورت گرفت. بارداری بالینی (با مشاهده ضربان قلب جنین در سونوگرافی) در هر دو گروه ثبت و مقایسه شد. داده ها با آزمون های کای دو، من ویتنی و T-test تحلیل شد. یافته ها: بارداری بالینی درگروه مداخله پس از انفوزیون اینترالیپید (۳۰ درصد) و در گروه کنترل (۱۰ درصد) بود (۰/۰۲۵=P) و در سطح سلول های کشنده طبیعی و لنفوسیت های خون محیطی بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (۰/۰۵>P). استنتاج: اینترالیپید بارداری بالینی را در زنان با سابقه شکست مکرر لانه گزینی بهبود بخشید، اما نیاز است مطالعات بیش تری پیرامون مکانیسم اثرات احتمالی ایمونولوژیک اینترالیپید بر سلول های کشنده طبیعی صورت گیرد. شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۵N۲۰۱۴۰۳۰۵۰۱۶۸۵۸IRCT

Keywords:

intralipid , in vitro fertilization , recurrent implantation failure , Infertility , اینترالیپید , لقاح آزمایشگاهی , شکست مکرر لانه گزینی , ناباروری