شیوع اختلالات تمپورومندیبولار (TMD ) و ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک، سابقه درمان ارتودنسی و مندیبولار موبیلیتی در بیماران مراجعه کننده به کلینیک دانشکده دندانپزشکی ساری

سابقه و هدف: در این پژوهش، میزان شیوع TMD و ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک، سابقه درمان ارتودنسی و مندیبولار موبیلیتی در بیماران مراجعه کننده به کلینیک دانشکده دندانپزشکی ساری مورد ارزیابی قرارگرفته است. مواد و روش ها: در مطالعه ی مقطعی حاضر، ۶۸ نفر از بیماران مراجعه کننده به کلینیک دانشکده دندانپزشکی ساری انتخاب شدند. اطلاعات به روش مصاحبه شفاهی و معاینات بالینی جمع آوری گردید و ارتباط بین TMD و متغیرهای مورد نظر با استفاده از SPSS V.۲۲ و آزمون های chi-square و fisher مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: ۷۵ درصد (۵۱ نفر) از جمعیت مورد مطالعه (۳۵/۳ درصد مرد و ۶۴/۷ درصد زن) دچار TMD بودند. از این میان، ۱۴ نفر سابقه درمان ارتودنسی داشتند و ۳۴ نفر از آن ها واجد درآمدی کم تر از ۱ میلیون تومان در ماه بودند، همچنین ۴۹ نفر از آن ها شهرنشین بودند. میزان حداکثر باز شدگی دهان نیز در افراد فاقد TMD، ۷± ۴۴/۵۲ میلی متر گزارش شد که به لحاظ آماری فاقد سطح معنی داری می باشد (۰/۸۴=P). همچنین علی رغم بیش تر بودن حداکثر میزان جابجایی لترالی فک پایین به سمت راست (۰/۲=P) و چپ (۰/۸۴=P). در افراد فاقد TMD، این ارتباط نیز به لحاظ آماری معنادار نمی باشد. استنتاج: سابقه درمان ارتودنسی می تواند در ایجاد TMD تاثیرگذار باشد و همچنین بهبود وضعیت اقتصادی، پیگیری بیش تر بیمار را در پی دارد که همین امر از ابتلا و پیشرفت TMD در بیماران می کاهد؛ ولی این ارتباط با سایر متغیرها معنادار نبوده است.

شیوع اختلالات تمپورومندیبولار (TMD ) و ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک، سابقه درمان ارتودنسی و مندیبولار موبیلیتی در بیماران مراجعه کننده به کلینیک دانشکده دندانپزشکی ساری Keywords:

Temporomandibular disorders , gender , orthodontic treatment , income , residence , mandibular mobility , اختلالات تمپورومندیبولار , جنسیت , درمان ارتودنسی , درآمد , محل زندگی , مندیبولار موبیلیتی