شیوع و علل مرگ و میر نوزادان پره ترم متولد شده در بیمارستان امام خمینی ساری در سال ۱۳۹۹

سابقه و هدف: دوره نوزادی از جهت ایجاد سازگاری های فیزیولوژیکی با محیط خارج رحم دوره ای بسیار مهم و آسیب پذیر است و بدون شک اولین قدم در کاهش میزان مرگ نوزادان شناسایی این عوامل می باشد. مهم ترین علت مرگ و میر نوزادان، تولد پره ترم (نارس) است، لذا این مطالعه به بررسی شیوع و عوامل مرتبط با مرگ نوزادان پره ترم پرداخت. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که در بیمارستان امام خمینی ساری در سال ۱۳۹۸ انجام شد، تعداد ۱۵۰ نوزاد به چهار گروه متولد شده در ۲۴ تا ۲۸ هفته، ۲۸ تا ۳۲ هفته، ۳۲ تا ۳۴ هفته و ۳۴ تا ۳۷ هفته دسته بندی شدند، سپس میزان مرگ و میر و عوامل موثر بر آن مقایسه شد. داده ها با نرم افزار SPSS۲۰ تجزیه و تحلیل شد. ۰۵/۰P< سطح معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین مرگ و میر نوزادان و سن حاملگی ارتباط معنی داری وجود دارد(۰۰۱/۰>P). بین مرگ نوزادان و جنسیت (۲۶۴/۰=P)، نوع بارداری (۵۴۸/۰=P)، نوع زایمان مادر(۹۹۹/۰=P) و علل زایمان زودرس (۷۷۰/۰=P) ارتباط معنی داری وجود نداشت. استنتاج: مهم ترین عامل در کاهش مرگ نوزادان جلوگیری از تولد نوزاد پره ترم است که این امر لزوم مداخلات موثرتر در مراقبت های پیش از تولد و پیشگیری از زایمان های زودرس و نیز بهبود مداخلات در پیشگیری و درمان عوارض بارداری و زایمان را می طلبد. درضمن سطح بندی در ارائه خدمات پری ناتال و ایجاد مراکز مراقبت های ویژه نوزادی و تکمیل تجهیزات مراقبتی از نوزادان نارس ضروری است.

Keywords:

preterm delivery , premature infants , infant mortality , زایمان زودرس , نوزاد پره ترم , مرگ نوزادان