بررسی دز رسیده به مفصل ران در پرتودرمانی سرطان پروستات: مقایسه دزیمتریک روش های درمانی

سابقه و هدف: تقریبا در ۵۰ تا ۶۰ درصد بیماران مبتلا به سرطان، از پرتودرمانی به عنوان بخشی از فرآیند درمان استفاده می‎‎گردد. در پرتودرمانی سرطان پروستات، حجم وسیعی از لگن مورد تابش قرار می گیرد و در نتیجه حفظ ارگان های حساس اطراف ناحیه درمانی مانند رکتوم و مثانه ضروری می باشد. این مطالعه جهت ارزیابی دز رسیده به استخوان فمور، رکتوم و مثانه انجام شد مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی، تعداد ۵۰ بیمار مبتلا به سرطان پروستات با میانگین سنی ۵۲ سال که در سال ۱۳۹۷ به مرکز پرتودرمانی بیمارستان امام خمینی(ره) ساری مراجعه نمودند، انتخاب شدند و برای هر یک از بیماران، دو طرح درمان (باکس و "چهار فیلد مورب") طراحی و دز کلی ۷۲۰۰ سانتی گری و انرژی باریکه ۱۵ مگالکترون ولت برای آن ها منظور شد. در مطالعه حاضر به منظور ارزیابی و تجزیه و تحلیل نتایج دو طرح درمان، از نرم افزار SPSS و آزمون آماری Paired-T Test استفاده گردید یافته ها: نتایج نشان داد که استفاده از انرژی ۱۵ مگاالکترون ولت برای تابش ناحیه لگن با به کارگیری ۴ میدان باکس (طرح درمان رایج) منجر به بیشینه یکنواختی و همگنی دز در بافت تحت تابش می انجامد.همچنین استفاده از انرژی ۱۵ مگاولت برای تابش کل لگن و به کارگیری ۴ میدان تابشی با چینش مورب میدان ها، منجر به کاهش میانگین دز رسیده به سر استخوان ران می گردد. استنتاج: نتایج این مطالعه نشان دهنده تاثیر قابل توجه انتخاب مناسب طرح درمان بر چگونگی توزیع دز در بافت تومورال و همچنین دز رسیده به بافت های در معرض خطر در پرتودرمانی سرطان پروستات می باشد.

بررسی دز رسیده به مفصل ران در پرتودرمانی سرطان پروستات: مقایسه دزیمتریک روش های درمانی Keywords:

radiotherapy , radiation field , prostate cancer , treatment planning , پرتودرمانی , طراحی میدان تابشی , سرطان پروستات , طراحی درمان