اثر تقارب های متفاوت گوتا پرکا بر میزان ریزنشت اپیکالی کانال های پر شده دندان انسان
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 111
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-29-181_006
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
Abstract:
سابقه و هدف: گوتاپرکا به عنوان ماده اصلی پرکننده کانال، مورد قبول عموم است. مخروط های استاندارد گوتاپرکا در درجه تقارب های ۱۰-۲درصد موجود می باشند. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه ریزنشت اپیکالی کانال های پر شده با مخروط های گوتاپرکا با درجه ی تقارب های مختلف با استفاده از روش نفوذ پروتئین است.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، ۹۶ دندان قدامی تک کانال ماگزیلا انتخاب شد. سپس تاج این دندان ها جدا گردید و نمونه ها، با استفاده از فایل روتاری پروتیپر آماده سازی شدند. دندان ها به شش گروه آزمایشی ۱۵ تایی و دو گروه کنترل ۳ تایی تقسیم شدند. در هریک ازگروه ها پرکردن کانال ها با استفاده از مستر کن با تقارب های متفاوت (۴-۲و۶) درصد و کن فرعی با تقارب های متفاوت (۲ و۴) درصد با روش تراکم جانبی انجام شد سپس میزان ریزنشت پروتئین در هر نمونه با استفاده از آزمون های کروسکال والیس و من ویتنی بررسی شد.
یافته ها: در مقایسه هر ۶ گروه با هم، تفاوت معنی دار بود (۰۰۱/۰< P). کم ترین ریزنشت در گروه مسترکن ۲ درصد و کن فرعی ۲ درصد و بیش ترین ریزنشت در گروه مسترکن ۴ درصد و کن فرعی ۲ درصد، مشاهده شد.
استنتاج: در چارچوب مطالعه حاضر، استفاده از مسترکن ۲ درصد به همراه کن فرعی ۲ درصد، کم ترین بروز ریزنشت را در پی دارد. هرچندکه کن اصلی ۶ درصد به همراه کن فرعی ۴ درصد نتایج خوبی به همراه داشت.
Keywords:
Authors
سلما امیدی
Assistant Professor, Department of Endodontics, Faculty of Dentistry, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
مهدی لمعی
Endodontist, Sari, Iran
فرشاد باقری
Resident in Oral and Maxillofacial Radiology, Faculty of Dentistry, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran
علیرضا رفیعی
Professor, Department of Immunology, Molecular and Cell Biology Research Center, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
جمشید یزدانی چراتی
Associate Professor, Department of Biostatistics, Health Sciences Research Center, Addiction Institute, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :