بررسی وندهای اشتقاقی در گویش شاهرودی

وندهای اشتقاقی از جمله اجزای جمله هستند که زایایی زبان ها بدان ها وابسته است. این مقاله نیز با هدف بررسی وندهای اشتقاقیدر گویش شاهرودی برای اولین بار، انجام شده. در این مطالعه وندهای اشتقاقی به دو گروه فعلی و اسمی طبقه بندی گردید وسپس با توجه به پیشوند و پسوند بودن، مورد بررسی قرار گرفت . به جز وندهای منطبق بر فارسی معیار که در هر دو گروهوجود داشتند، پیشوندهای /de-,do-/ و /ve-/ با مفهوم (در) و (بر) به عنوان پیشوندهای فعلی این گویش معرفی شدند.همچنین گروهی از پیشوندهای فعلی با عنوان وندهای غیرفعال شناخته شدند که در تمام صورت های فعل وجود دارند ولیمفهوم یا نقش دستوری خاصی ندارند که این پیشوندها شامل: /vâ-/, /hâ-/ و /be-/ و تکواژگونه های مربوط به آن است.در بخش وندهای اشتقاقی اسمی نیز پسوندهای /-ānu/, /-uk/, /-ew/, /-le/, /-ast/ در گروه پسوندهای اسمی مختصاین گویش قرار گرفتند.

Keywords:

گویش شاهرودی , وندهای اشتقاقی , تکواژ , پیشوند , پسوند