بررسی عفونت استرنوم متعاقب جراحی عروق کرونر در مرکز قلب مازندران

سابقه و هدف: عفونت استرنوم عارضه ای جدی به دنبال استرناتومی میانی می باشد که باعث افزایش مرگ و میر بیمارستانی می گردد. در این نگارش به عفونت استرنوم در بخش جراحی مرکز قلب مازندران و چگونگی درمان آن می پردازیم. مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی، از فروردین ۱۳۹۱ تا اسفند ۱۳۹۴، تعداد ۴۷۲۵ بیمار تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به سن، جنس، فاکتورهای خطر ابتلا به ایسکمی قلبی و عوامل موثر در ایجاد عفونت ضمن عمل جراحی و نوع عفونت استرنوم و روش درمانی آن ها مورد بررسی قرار گرفتند. درمان های انجام شده بر اساس نوع عفونت و زمان تشخیص آن در نظر گرفته شد ه اند. داده های آماری با نرم افزار Med calc بررسی شده و ۰۵/۰p< از نظر اختلاف آماری معنی دار در نظر گرفته شده است. یافته ها: عفونت استرنوم در ۴۹ بیمار (۱ درصد) دیده شده که ۲۶ مورد (۵۵/۰ درصد) عفونت سطحی و ۲۳ مورد (۴۹/۰ درصد) عفونت عمقی بوده اند. اکثرا خانم های مبتلا به دیابت، فشارخون بالا و چاقی مفرط با Cross-clamp time طولانی تر، مبتلا به عفونت استرنوم شده اند. بیماران با عفونت سطحی به روش دبریدمان پوست و بستن ثانویه زخم درمان شده و بیماران مبتلا به عفونت عمقی استرنوم که به طور زودرس یعنی تا ۴۸ ساعت پس از استقرار عفونت تشخیص داده شده اند، با دبریدمان پوست و استرنوم و بستن مجدد قفسه سینه پس از تعبیه درن مدیاستن درمان شده اند. مرگ و میر در بیماران مبتلا به عفونت استرنوم بالاتر بوده است. (۲/۱۲ درصد). استنتاج: با اعمال قوانین کنترل عفونت می توان آمار عفونت استرنوم را به حداقل رسانید. عفونت استرنوم مرگ و میر پس از عمل جراحی را به طور چشم گیری بالا می برد.

Keywords:

sternal wound infection , coronary artery bypass grafting , surgery complication , risk factors , wound infection , عفونت استرنوم , بای پس عروق کرونر , عوارض جراحی , عوامل خطر , عفونت زخم