بررسی اپیدمیولوژیکی اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی در گرگان طی سال های ۱۳۹۳-۱۳۸۷

سابقه و هدف: مسمومیت های عمدی ناشی از دارواز شایع ترین روش های اقدام به خودکشی می باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ویژگی های جمعیت شناختی و شناخت الگوی اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی انجام شده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی و از طریق جمع آوری اطلاعات از پرونده پزشکی موارد اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی در فاصله سال های ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۳ در بیمارستان ۵ آذر گرگان صورت گرفته است. آنالیز اطلاعات از طریق نرم افزار Stata نسخه ۱۱ و آزمون پیرسون کای اسکوار انجام شده است. یافته ها: در طی هفت سال بررسی، ۴۴۲ مورد اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی ثبت گردیده که ۲۴۴ نفر(۲/۵۵ درصد) زن و۲۲۹ نفر آن ها (۸/۵۱ درصد) سن بین ۲۰ تا ۲۹ سال داشتند. میانگین سنی ۱۴/۸ ±۵۴/۲۴ سال بود و اکثریت ساکن شهر بوده اند (۷۹ درصد). هم چنین ۲۲۴ نفر(۲/۵۵ درصد) مجرد و۲۴۸ نفر (۱/۵۶ درصد)دارای تحصیلات متوسطه بوده اند. مسمومیت ها غالبا در تابستان رخ داده بود (۷/۲۸ درصد). در بین داروهای مصرف شده، آرام بخش- خواب آورها به ویژه بنزودیازپین ها شایع ترین بود (۵/۴۷ درصد) و بعد از آن ها داروهای نارکوتیک (۵/۲۶ درصد) و ضدافسردگی ها (۴/۱۷ درصد) قرار داشتند. در نهایت ۳ بیمار فوت شده بود (۶۸/۰ درصد) واختلافات خانوادگی مهم ترین علت اقدام به خودکشی بوده است (۸/۴۶ درصد). استنتاج: داروهای آرام بخش- خواب آور با محوریت بنزودیازپین ها مهم ترین عامل اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی بوده است که در نسل جوان، افراد مجرد و کسانی که از اختلافات خانوادگی رنج می برند بیش تر مشاهده می گردد.

Keywords:

suicide , poisoning , epidemiology , mental disorders , خودکشی , مسمومیت , اپیدمیولوژی , اختلالات روانی