اثربخشی دکسمدتومیدین داخل بینی جهت آرام بخشی متوسط در بیماران تحت آندوسکوپی رتروگرید مجاری صفراوی، یک کارآزمایی بالینی آینده نگر تصادفی شده

سابقه و هدف: آندوسکوپی رتروگراد پانکراس و مجاری صفراوی (ERCP) معمولا تحت آرام بخشی نسبتا عمیق انجام می شود و ترسناک ترین عارضه آن عوارض تنفسی و انسداد راه هوایی می باشد. با توجه به عدم ایجاد دپرسیون تنفسی به وسیله دکسمدتومیدین، هدف از این مطالعه ارزیابی میزان اثربخشی تجویز نازال این دارو در ایجاد آرام بخشی متوسط در این بیماران بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی تصادفی شده دوسوکور بیماران کاندید ERCP مراجعه کننده به بخش آندوسکوپی بیمارستان فیروزگر تهران طی سال ۱۳۹۳ به دو گروه تقسیم شدند. در گروه ۱ سالین و در گروه ۲، دکسمدتومیدین ۱ میکروگرم/کیلوگرم به صورت قطره داخل بینی تجویز شد. از میدازولام و فنتانیل وریدی و در صورت نیاز بیش تر از پروپوفول برای القاء آرام بخشی مورد نیاز استفاده گردید. در طول آندوسکوپی میزان میزان مصرف داروهای آرام بخش، پارامترهای همودینامیک و تنفسی و رضایت بیماران و درمان گران ثبت گردید. یافته ها: از نظر سن و جنس و BMI دو گروه اختلاف معنی داری نداشتند. میانگین مصرف میدازولام و فنتانیل در دو گروه مشابه بود ولی دوز استفاده شده پروپوفول در گروه ۲ از گروه۱ کم تر بود (۰۰۲/۰= p). تعداد ضربان قلب در گروه۲ کم تر از گروه۱ بودولی مقایسه فشار خون در دو گروه تفاوت معنی دار نشان نداد (۰۵/۰> p). میزان رضایت مندی بیماران و پزشکان از کیفیت آرام بخشی در گروه ۲ بیش تر از گروه ۱ بود (۰۳/۰= p). استنتاج: استفاده از دکسمدتومیدین به عنوان داروی کمکی در آرام بخشی بیماران تحت ERCP می تواند میزان استفاده از آرام بخش ها را کاهش داده و رضایت بیش تری را برای بیماران و درمان گران به همراه داشته باشد. شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۹N۲۰۱۵۱۰۳۰۱۱۳۹۸IRCT

Keywords:

dexmedetomidine , sedation , ERCP , endoscopy , دکسمدتومیدین , آرام بخشی , آندوسکوپی رتروگراد پانکراس و مجاری صفراوی , آندوسکوپی