اثر درمانی ترتینوئین بر سطح انسولین پلاسما و میزان نیتریک اکساید در موش های C۵۷BL/۶ دیابتی شده با استرپتوزوتوسین
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 46
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-26-136_001
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
Abstract:
سابقه و هدف: ترتینوئین از جمله فعال ترین متابولیت های رتینوئیک اسید در بدن است که دارای انواع فعالیت های بیولوژیکی از جمله اثر آنتی اکسیدانی و تعدیل گر ایمنی در موارد التهابی و خودایمنی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات ترتینوئین بر سطح انسولین پلاسما و میزان نیتریک اکساید در موش های C۵۷BL/۶ دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۱۵ سر موش نر C۵۷BL/۶، به ۳ گروه ۵ تایی تقسیم بندی شدند: ۱) گروه نرمال، ۲)گروه کنترل دیابتی (تزریق استرپتوزوتوسین روزانه mg/kg/day ۴۰ برای ۵ روز متوالی) و ۳) گروه درمانی (تزریق ترتینوئین روزانه mg/kg/day i.p.۲۰ برای ۲۱ روز پس از القائ دیابت). سپس میزان تولید نیتریک اکساید در محیط کشت سلول های طحالی و سطح انسولین پلاسما سنجیده شد. داده های آماری توسط آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و Tukey s test توسط نرم افزار آماری Microsoft Excel مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: ترتینوئین مانع از کاهش سطح انسولین پلاسما ایجاد شده توسط STZ شد که نشان از اثر پیشگیرانه تریتینوئین در تخریب سلول های B بود. هم چنین تولید نیتریک اکساید به طور قابل ملاحظه ای در گروه درمانی کاهش یافت (۰۵/۰< p).
استنتاج: این یافته ها نشان می دهد که ترتینوئین ممکن است اثر درمانی در برابر تخریب خودایمن سلول های بتا پانکراس در طی دیابت نوع ۱ ایجاد شده توسط STZ در موش داشته باشد.
Keywords:
Authors
فرین ملکی فرد
PhD Student in Immunology, School of Veterinary Medicine, Urmia University, Urmia, Iran
نوروز دلیرژ
Associate Professor, Department of Microbiology, School of Veterinary Medicine, Urmia University, Urmia, Iran
رحیم حب نقی
Associate Professor, Department of Pathobiology, School of Veterinary Medicine, Urmia University, Urmia, Iran
حسن ملکی نژاد
Professor, Department of Pharmacology, School of Veterinary Medicine, Urmia University, Urmia, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :