جایگاه دلیل عقلی و کاربست آن در توسعه فقه سیاسی شیعه

هدف از این پژوهش پاسخ به تاثیرگذاری منبع عقل و دلیل عقلی و سعه کاربردی آن که یکی از چهار منبع استنباط احکام در فقه سیاسی شیعه است که البته با توجه به میزان دلالت دقیق تری که عقل در فقه شیعه به نسبت به فقه اهل سنت دارد و تنها عقل قطعی را شامل می شود و همچنین اختلافاتی که درمورد حسن و قبح افعال و ذاتی بودن یا نبودن آن ها و همچنین مباحثی که درمورد ملازمه حکم عقل با حکم شرع وجود دارد یقینا باید این مساله به صورت عمیق مورد بحث واقع شود.همچنین درمورد مفهوم فقه سیاسی که اخیرا در مجالس علمی از آن بیشتر بحث می شود توضیحاتی ارائه شده که اختلافات موجود در مفهوم این مساله را تبیین می کند زیرا در صورت نگاه حداقلی به مساله فقه سیاسی ، امکان بحث به این وسعت و کنکاش درمورد یک به یک منابع استنباط تاثیرگذار بر آن وجود نخواهد داشت و یا حداقل بی فایده خواهد بود.لازم به ذکر است که روش تحقیق در این پژوهش توصیفی - تحلیلی است .

Keywords:

فقه , فقه سیاسی , حسن و قبح , دلیل عقلی