پیش بینی میزان افسردگی، استرس و اضطراب دوران قرنطینه ناشی از ویروس کرونا براساس انعطاف ناپذیری روانی، نگرش ناکارآمد و سبک های مقابله ای

چکیدهزمینه و هدفهمه گیری بیماری کووید-۱۹ در سال ۲۰۲۰ و استفاده از تدابیر قرنطینه و فاصله گذاری اجتماعی آشفتگی های روانی از جمله افسردگی، اضطراب و استرس را در مردم افزایش داده است. از این رو، لزوم شناسایی متغیرهایی که بتوانند بر آشفتگی های روانی برخاسته از بیماری کووید ۱۹موثر باشند بیش از پیش احساس می-شود. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی میزان افسردگی، استرس و اضطراب دوران قرنطینه براساس انعطاف ناپذیری روانی، نگرش ناکارآمد و سبک های مقابله ای انجام شده است.روشطرح پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی و جامعه آماری، شامل تمام دانشجویان سطح کشور بود. مجموعا ۵۰۱ نفر از دانشجویانی که به فراخوان تکمیل پرسشنامه ها در رسانه های اینترنتی منجمله اینستاگرام دسترسی پیدا کردند پرسشنامه هایی را که با قالب گوگل فرم آماده شده بود تکمیل کردند. ابزارها شامل پرسشنامه های افسردگی، اضطراب و استرس (۱۹۹۵ : DASS-۲۱)، نگرش های ناکارآمد تجدیدنظر شده (۱۹۷۸ :DAS-۲۶)، پذیرش و عمل (۲۰۰۵ :AAQ-II) و راهبردهای مقابله ای لازاروس و فولکمن (۱۹۸۴ :CSQ) بود.یافته هاانعطاف ناپذیری روانی، نگرش های ناکارآمد و راهبردهای مقابله ای ناسازگار میزان افسردگی، اضطراب و استرس را در جهت مثبت پیش بینی کردند، ولی راهبردهای مقابله ای مساله مدار فقط رابطه معکوسی را با افسردگی نشان دادند. در تحلیل های رگرسیونی، متغیر انعطاف ناپذیری روانی بیشترین تاثیر را در تبیین متغیرهای افسردگی، اضطراب و استرس داشت. نتیجه گیریبر این اساس می توان نتیجه گرفت که در بین متغیرهای مورد بررسی برای کاهش میزان افسردگی و اضطراب و استرس حاصل از شرایط خاص قرنطینه می توان با آموزش انعطاف پذیری روانی و بازسازی شناختی به افراد کمک کرد. آموزش راهبردهای مساله مدار نیز می تواند اثرات مثبتی در کاهش افسردگی داشته باشد.

Keywords:

استرس روان شناختی , انعطاف پذیری روان شناختی , پاندمی , فاصله اجتماعی , مهارت های مقابله ای , ناکارآمدی شناختی , ویرس کرونا