بررسی و تحلیل تجویز و مصرف دارو در استان مازندران

سابقه و هدف: نظام دارویی ازبخش های مهم، پیچیده و حیاتی در نظام سلامت هر کشور می باشد. تجویز صحیح و مصرف منطقی دارو یکی از عوامل مهم تامین کننده امنیت سلامت جامعه به شمار می رود. براساس آمارهای رسمی، هر ایرانی سالانه ۴۴۲ عدد دارو مصرف می کند که البته بخش قابل توجهی از آن ها را بدون تجویز پزشک و به صورت خودسرانه استفاده می کند. ایجاد مقاومت میکروبی، تداخلات دارویی و تحمیل هزینه های سنگین بر بیمار و سیستم دارو و درمان، از جمله عواقب مصرف غیرمنطقی دارو می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی و تحلیل مصرف دارو در بخش بستری و سرپایی استان مازندران می باشد. مواد و روش ها: ر مطالعه تجربی حاضر ابتدا با استفاده از سیستم اطلاعات بیمارستانی (HIS) ۲۳ بیمارستان دولتی و استعلام از داروخانه ۱۱ بیمارستان خصوصی و تامین اجتماعی، داروهای پرمصرف هر بیمارستان به تفکیک انتخاب گردید، سپس داده ها در برنامه Excel وارد شد و ۲۰ داروی اول پرمصرف استان در بخش بستری از نظر عددی و ریالی در سال ۹۲ به دست آمد. اطلاعات مربوط به بخش سرپایی نیز از طریق برنامه نسخه پرداز جمع آوری گردید. سپس به تحلیل و بررسی داده های حاصله و هم چنین مقایسه این داده ها با آمارهای ارائه شده در منبع اطلاعاتی Medscape پرداخته شد. یافته ها: در بخش بستری ۷ قلم از ۲۰ قلم داروی پر مصرف ریالی استان را آنتی بیوتیک ها و ۱۰۰درصد را داروهای تزریقی تشکیل دادند. هم چنین داروهای گران قیمتی نظیر آلبومین، پنتوپرازول، IVIG وغیره ۹ عدد از ۲۰ عدد داروی پرفروش ریالی استان را تشکیل دادند. در بخش سرپایی نیز آمپول دگزامتازون اولین داروی تجویز شده در نسخ استان بوده است. استنتاج: یافته های مطالعه نشان داد که نحوه تجویز و مصرف دارو در استان مازندران به دلیل نسبت بالای آنتی بیوتیک ها و داروهای تزریقی در بخش بستری نیاز به بازنگری دارد. هم چنین در بخش سرپایی نیز مغایرت با آمارهای جهانی نشان دهنده نیاز به نظارت بیش تر در نسخه نویسی می باشد.

Keywords:

Drug , Mazandaran province , highly consumed drug , دارو , مازندران , داروی پرمصرف