بررسی تعابیر استعاری و کنایی شعر سید حمیری در تصویر سیره اهل بیت (ع)

بکارگیری استعاره و کنایه همواره از ارزشمندترین هنرنماییهای ادبی و وسیله ای مناسب برای محک زدن قدرت سخن سرایی شاعران بوده است. سید حمیری بعنوان یکی از شاعران بزرگ شیعه که شعر خود را وقف دفاع از اهل بیت (ع) نموده است، از تصاویر بلاغی با موفقیت بهره برده است. مجموعه استعارات قابل توجه در شعر سیدحمیری در عین سادگی و بی تکلفی، سیمای هنری موجهی را برای شعر او رقم میزند و نمونه بیعیب و نقصی از یک شعر ساده و خلوت دینی است. بیشترین صور خیالی که در شعر او با تنوع معانی و تصویرگری بسیار بالا به چشم می خورد، کنایه است. کنایات شعر او پیش از آن که تصویرگر و دارای فضاسازی باشد، بیانگر و تقریری است. شاعر از آوردن استعارات و کنایات هیچ گاه بدنبال پیچاندن سخن و سردرگم کردن مخاطب نیست، بلکه آرمان شعر او همان بسط معانی، اغراض و تصاویر شعر دینی است که در این باره در به کارگیری کنایات و استعارات موفق بوده است. شعر و تصاویر شعری او از سویی آیینه تمام نمای سیمای درخشان اهل بیت و از سوی دیگر بیانگر چهره کریه و نازیبای دشمنان ایشان است، تا مردم بتوانند از سرچشمه فضائل و احادیث و اخبار ائمه معصوم (ع) سیراب شوند

Keywords:

استعاره , ائمه (ع) , دین , سیدحمیری , شعر عربی , کنایه