تبیین مفهوم پدری بر اساس درک و تجربه مردان ایرانی: یک مطالعه کیفی

سابقه و هدف: بر اساس مستندات موجود، تاکنون در ایران مطالعه ای به بررسی تجربه مردان از پدر شدن نپرداخته و در خصوص توصیف مردان ایرانی، از پدر شدن و نظر آن ها در مورد نقش و مسئولیت های پدری مطالعه ای در دست نمی باشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تبیین مفهوم پدری از دیدگاه مردان ایرانی طراحی گردید. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه کیفی با رویکرد پدیدارشناسی بود. مشارکت کنندگان شامل ۱۷ نفر از مردان، دارای شیرخوار سالم و تک قلو، ساکن شهر قم بودند که برای اولین بار پدرشدن را تجربه می کردند. جهت گردآوری داده ها از مصاحبه عمیق با استفاده از پرسشنامه نیمه ساختار یافته و جهت آنالیز داده ها از روش تحلیل پدیدار شناسی تفسیری اسمیت استفاده گردید. نمونه گیری به روش هدفمند در سطح جامعه انجام و تا به اشباع رسیدن داده ها ادامه یافت. یافته ها: بر اساس یافته های مطالعه حاضر، پدر مردی است که با به دنیا آمدن فرزند وارد مرحله جدیدی از زندگی خود یعنی مرحله والدی می شود. ضروری است پدران دانش لازم را در زمینه والدی کسب کرده و با نهایت تدبیر، خوش خلقی، گذشت و فداکاری، صبر و بردباری و تلاش فراوان، شرایط جدید را مدیریت و مسئولیت حمایت و مراقبت از فرزند خود را بپذیرند. استنتاج: پدران شرکت کننده در مطالعه خود را مسئول رفاه و آسایش و تامین زندگی فرزند در زمان حال و آینده دانسته و از خود انتظار داشتند به شکلی فعال در پرورش فرزند مشارکت داشته باشند. با توجه به وجود این آمادگی و تمایل درونی، به نظر می رسد فراهم کردن اطلاعات و آموزش های لازم می تواند به پدران کمک کند تا آگاهانه در این مسیر گام بردارند.

Keywords:

Father , paternal experience , phenomenological study , پدر , تجربه پدری , پدیدارشناسی