ارزیابی اثر آنتی اکسیدانی و کاهندگی برخی فاکتورهای انعقادی عصاره هیدروالکلی موسیر در خرگوش های هایپرکلسترولمیک

Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 63

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JMUMS-22-91_005

تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402

Abstract:

سابقه و هدف: بالا بودن سطح سرمی و فعالیت فاکتورهای انعقادی از ریسک فاکتورهای مهم در بروز بیماری های قلبی- عروقی به شمار می رود. برخی از گزارشات حاکی از اثر حفاظتی موسیر برسیستم قلب وعروق می باشند. لذا در این مطالعه ضمن اندازه گیری ظرفیت آنتی اکسیدانی موسیر، اثر آن بر میزان فیبرینوژن و فاکتور VII در خرگوش های مصرف کننده کلسترول بالا مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در یک مطالعه مداخله ای تعداد ۲۴ سر خرگوش نر به طور تصادفی به سه گروه آزمایشی هشت تایی تقسیم شدند. طی یک دوره ۶۰ روزه، گروه اول غذای معمولی، گروه دوم غذای پر کلسترول (۱ درصد)، گروه سوم غذای پر کلسترول به همراه موسیر (g/kg BW ۱) دریافت نمودند. میزان فاکتور VII و فیبرینوژن سرم در زمان قبل از شروع آزمایش و بعد از پایان ماه دوم تعیین و در گروه های مختلف با یکدیگر مقایسه شدند. ظرفیت آنتی اکسیدانی موسیر نیز با روش مدل بتاکاروتن لینولئات اندازه گیری شد. یافته ها: پس از دو ماه مصرف رژیم های خاص، میزان فیبرینوژن و فاکتور VII در گروه پرکلسترول به ترتیب mg/dl ۷/۲۶ ± ۲۲/۳۲۹ و۱/۱۷ ± ۷/۲۷۷ بودکه نسبت به رژیم پایه (به ترتیب mg/dl ۷/۱۳ ± ۲۵/۲۸۷ و ۲/۱۸ ± ۰/۲۳۰) افزایش معنی داری پیدا کرده بودند (۰۵/۰ p<). این دو فاکتور در گروه پرکلسترول با موسیر به ترتیب mg/dl ۹/۲۳ ± ۰۰/۱۸۰ و ۳/۵۳ ± ۰/۲۳۷ بود که نسبت به رژیم پرکلسترول کاهش معنی داری داشتند (۰۵/۰ p<). در این مطالعه ظرفیت آنتی اکسیدانی عصاره موسیر با غلظت g/L ۲/۰ معادل ۳/۳ ± ۱/۵۲ درصد حاصل گردید. همچنین میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما در گروه موسیر+ پرکلسترول µM ۵۱/۲۴۹ ± ۹۰۷/۹۴۳ به مراتب بیشتر از گروه پایه (معمولی) µM ۷۳/۱۳۰ ± ۶۷۵/۶۲۹ به دست آمد. استنتاج: موسیر در خرگوش های هیپرکلسترولمیک باعث کاهش فاکتور VII و فیبرینوژن می شود و احتمالا با کاهش عوامل انعقادی می تواند اثرات مفیدی در کاهش ریسک فاکتورهای بیماری های قلبی- عروقی داشته باشد. در ضمن این اثرات باید در بیمارانی که کم یا زیاد شدن ظرفیت انعقادی آن ها حائز اهمیت است، مد نظر قرار گیرد.