ارزیابی مقاومت به زنگ قهوه ای(Puccinia tritici Eriks.) در مرحله گیاهچه ای در ژنوتیپ های گندم
Publish place: Seed and Plant Journal، Vol: 36، Issue: 4
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 38
This Paper With 26 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SPJ-36-4_006
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
Abstract:
بیماری زنگ قهوه ای گندم با عامل Eriks Puccinia triticina ازلحاظ وسعت پراکندگی و میزان خسارت مهمترین بیماری گندم می باشد. استفاده از ارقام مقاوم موثرترین روش برای کنترل این بیماری می باشد. به منظور بررسی مقاومت گیاهچه ای ۳۲۰ ژنوتیپ گندم شامل ارقام اصلاح شد و ژنوتیپ ها بومی، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو تکرار با چهار پاتوتیپ زنگ قهوه ای در شرایط گلخانه ای واحد بیماری شناسی غلات موسسه اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج در سال ۱۳۹۹ انجام شد. جهت بررسی مقاومت از دو جزء تیپ آلودگی و دوره نهان استفاده شد. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که بین ژنوتیپ ها برای هر دو جزء تفاوت بسیار معنی داری در سطح احتمال یک درصد وجود داشت. در میان ژنوتیپ ها، ارقام دهدشت، دنا، کرج ۲، خزر ۱، سپاهان و پارسی و هفت ژنوتیپ بومی نسبت به تمام پاتوتیپ ها در مرحله گیاهچه ای مقاوم بودند. همبستگی دو جزء تیپ آلودگی و دوره نهان منفی و معنی دار بود. بر اساس نتایج تجزیه خوشه ای ژنوتیپ های مورد مطالعه در سه گروه حساس، نیمه حساس تا نیمه مقاوم و مقاوم تا مصون طبقه بندی شدند. بیش از ۷۸ درصد از ژنوتیپ ها در گروه حساس جای گرفتند. ژنوتیپ های مقاوم شناسایی شده، مخصوصا ژنوتیپ های بومی، می توانند به عنوان منابع مقاومت به زنگ قهوه ای در برنامه های به نژادی گندم نان استفاده شوند.
Keywords:
Authors
صبا دلفان
Faculty of Agriculture, Agricultural and Natural Resources Campus, University of Tehran, Karaj, Iran.
محمدرضا بی همتا
Faculty of Agriculture, Agriculture and Natural Resources Campus, University of Tehran, Karaj, Iran.
سید طه دادرضایی
Seed and Plant Improvement Institute, Agricultural Research, Education and Extension Organization, Karaj, Iran.
علیرضا عباسی
Faculty of Agriculture, Agricultural and Natural Resources Campus, University of Tehran, Karaj, Iran.
هادی علی پور
Department of Plant Production and Genetics, Faculty of Agriculture, Urmia University, Urmia, Iran.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :