تفسیر مستندات الهیات سلبی در روایات علوی

این مقاله درصدد واکاوی برداشت های قایلان به الهیات سلبی در مواجهه با روایات امام علی۷ در باره صفات الهی است. در تفسیر این روایات، سه دیدگاه مشاهده می شود؛ سه گروه، با نگرش وجودشناسی صفات به تفسیر این روایات پرداختهاند: گروهی این صفات را ناظر به صفات مخلوقی دانستهاند؛ گروه دوم، وجود هر گونه صفتی را برای حق تعالی منکر شده اند و گروه سوم، صفات را به صفات ذات و زاید بر ذات تقسیم کرده و قایل به نفی صفات زاید بر ذات شده اند. منشا این گرایش ها، عدم تامل کافی در مجموعه روایات و زمینه های معرفتی و فرهنگی دوران صدور روایات است. دیدگاه صحیح در تفسیر مستندات الهیات سلبی، اثبات صفات از بعد وجودشناختی صفات و نفی تشبیه در بعد معناشناختی آن است. در این نظریه، هر چند نمی توان در باره ماهیت صفات توصیف اثباتی ارائه داد، لیکن علاوه بر سلب نقایص، می توان توصیف کارکردگرایانه از صفات ارائه داد.

Keywords:

الهیات سلبی , وجودشناسی صفات , معناشناسی صفات , نفی صفات , اثبات صفات , نفی تشبیه , توصیف فعلی , روایات علوی