ارزیابی توسعه سکونت گاه های شهری در مناطق آسیب پذیر از تاثیر گسل با استفاده از روش های چند معیاره (مطالعه موردی : شهرک باغمیشه تبریز)

چکیده     محل زندگی انسان ها مهمترین بخش شهر است و سهم عمده ای از سطوح کاربری ها را نیز به خود اختصاص می دهد؛ به گونه ای که در شهرهای کوچک بیش از ۶۰ درصد و شهرهای بزرگ حدود ۴۰ درصد از سطح شهر تحت پوشش کاربری مسکونی است. یکی از موارد مهم و پیچیده برای برنامه ریزان شهری تعیین کیفیت موقعیت استقرار کاربری مسکونی و مطابقت آن با اصول شهرسازی می باشد. پیچیدگی و ازدیاد فاکتورهای موثر در تعیین کیفیت مکانی استقرار کاربری مسکونی، لزوم به کارگیری روش های چند متغیره تصمیم ساز جهت تعیین درجه تناسب کیفی استقرار کاربری مسکونی را می طلبد. هدف عمده مقاله حاضر تعیین وضعیت فعلی الگوی استقرار کاربری های مسکونی در تطابق با استانداردهای مکان یابی کاربری مسکونی های شهرک باغمیشه تبریز می باشد. بدین منظور از روش های ارزیابی چند معیاره مبتنی بر تحلیل سلسله مراتبی برای تولید و تجزیه و تحلیل نقشه ها و لایه های مختلف کاربری ها استفاده شده است. طی این فرآیند ابتدا شاخص های طبیعی و انسانی از دیدگاه ژئوموفولوژیکی مورد نیاز و تاثیرگذار در قالب ۸ شاخص شناسایی، تهیه و مورد استفاده قرار گرفته اند و در نهایت نقشه نهایی کیفیت استقرار بر اساس مدل AHP تولید شده است. بر اساس یافته های تحقیق، از کل مساحت ۴/۳۰۰ هکتاری شهرک حدود ۱۰۰ هکتار در مناطق با استاندارد خیلی کم عمدتا در قسمت های شمالی، ۵۱/۱۰۵ هکتار در مناطق با استاندارد کم عمدتا در قسمت های جنوب شرقی، ۷۴/۵ هکتار در مناطق با استاندارد متوسط عمدتا در قسمت های شمال غرب، ۱۸ هکتار در مناطق با استاندارد زیاد عمدتا در قسمت های مرکزی به طرف جنوب و ۱۵/۷۱ هکتار در مناطق با استاندارد خیلی زیاد زیاد عمدتا در قسمت غربی شهرک استقرا یافته اند.

Keywords:

واژگان کلیدی: تناسب اراضی , سیستم اطلاعات جغرافیایی , تکنیک های تحلیل چند متغیره , فرایند تحلیل سلسله مراتبی , شهرک باغمیشه تبریز