عوامل موثر بر نیاز برآورده نشده فرزندآوری زنان شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف، بررسی عوامل موثر بر نیاز برآورده نشده فرزند آوری زنان ساکن شهر تهران است. روش تحقیق، پیمایشی بوده و داده ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شده است. جامعه آماری شامل زنان ۴۴-۳۰ ساله همسردار شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بوده که از بین آنها، تعداد ۴۰۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته ها نشان می دهند که بیشتر افراد، تعداد ایده آل فرزندان خانواده را دو فرزند می دانند. نتایج تحلیل دو متغیره نشان داد نیاز برآورده نشده فرزند آوری زنان و متغیرهای سن پاسخگویان، سن در اولین ازدواج، فاصله سنی زوجین، طول مدت ازدواج، شمار فرزندان، پایبندی دینی، نگرش نسبت به ارزش فرزند، هنجارهای شبکه اجتماعی، فردگرایی و کنترل درک شده رفتار، رابطه ی معنی دار دارد. نتایج حاصل از رگرسیون چندمتغیره نیز نشان داد که در مدل نهایی، متغیر های نگرش زنان نسبت به ارزش فرزند و میزان پایبندی دینی زنان اثرمستقیم و مثبت و معنی دار و متغیر های شمار فرزندان زنان، نگرش زنان نسبت به هنجار شبکه اجتماعی در خصوص افزایش فرزند و فردگرایی تاثیرمستقیم و منفی و معنی دار بر نیاز برآورد نشده زنان دارند.

Keywords:

نیاز برآورده نشده فرزندآوری , تعداد ایده آل فرزند , تعداد فرزندان موجود , فردگرایی , ارزش فرزندان