مقایسه حافظه آینده نگر و گذشته نگر در بین بیماران افسرده و مضطرب در شهر یاسوج

زمینه و هدف: در عصرحاضر که عصر ارتباطات نامیده می شود بی شک یکی ازعوامل موثردر زندگی روزمره، داشتن حافظه ی مناسب و توانایی یادآوری اموری است که می بایست برای کسب موفقیت آنها را به خاطر داشت. حافظه مقوله ای جذاب و در عین حال مرموز است و با وجود اینکه بارها مورد تحقیق و مطالعه قرارگرفته است، همچنان وجوه بسیاری از آن در پرده ابهام قرار دارد. از این رو هدف از اجرای این پژوهش، مقایسه حافظه آینده نگر و گذشته نگر در بین بیماران افسرده و مضطرب شهر یاسوج بود. روش: روش تحقیق پژوهش حاضر علی-مقایسه ای و از نظر هدف کاربردی و از نظر زمان مقطعی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه بیماران افسرده و مضطرب شهر یاسوج تشکیل می دادند که مشتمل بر دو گروه بودند: گروه اول؛ افراد افسرده گروه دوم؛ افراد مضطرب. که از میان آن ها نمونه ای به تعداد ۱۰۰ بیمار دارای اختلالات افسردگی و اضطراب (۵۰ نفر در گروه افسرده و ۵۰ نفر در گروه مضطرب) با شیوه نمونه گیری مبتنی بر هدف، با استفاده از فرمول کوکران، از بیمارستان شهید رجایی و کلینیک های روانشناختی سطح شهر یاسوج انتخاب گردیدند و پرسشنامه حافظه آینده نگر و گذشته نگر اسمیت و همکاران را تکمیل نمودند. یافته ها: داده های این تحقیق با استفاده از آزمون های آماری لوین و T برای گروه های مستقل تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته های این تحقیق نشان داد عملکرد حافظه آینده نگر در بیماران مضطرب بالاتر از بیماران افسرده و عملکرد حافظه گذشته نگر در بیماران افسرده بالاتر از بیماران مضطرب می باشد. نتیجه گیری: بر اساس این یافته ها می توان شرایطی را فراهم نمود تا مشکلات حافظه در این بیماران بهبود یابد و به درمان آن ها کمک نمود.

Keywords:

حافظه آینده نگر , حافظه گذشته نگر , افسردگی , اضطراب