بررسی مفاهیم توسعه شهری در ارائه استراتژی های بهینه برنامه ریزی مسکن

شهرها در طول زمان های مختلف به عنوان پدیده ای پیچیده دائما دچار تحولاتی من جمله: کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی و فرهنگی می شوند. درنتیجه ی رشد بی رویه شهرها، به دلیل عدم وجود منابع و زمان لازم برای برطرف کردن نیازهای هرروزه شهروندان، دچار معضلات متعددی شده است که خارج شدن از آن را تنها در چارچوب راه حل های نوین می توان پیدا کرد. فرآیند استراتژی توسعه شهری CDS، به عنوان یک نظریه رویه ای- محتوایی و همچنین با رویکردی نوین در برنامه ریزی شهری، توسط سازمان ائتلاف شهرها در سال ۱۹۹۹ در راستای کاهش فقر، توسعه پایدار، ارتقای مشارکت و همچنین ایجاد حکمرانی خوب شهری مطرح گردید. با استناد به نتایج مخرب رشد و گسترش حال حاضر شهرها، تابعی از متغیرهای جمعیت، سرانه و الگوی مصرف می باشند و همچنین شهروندان آن فاکتور مشخص کننده ای در این نتایج جهانی می باشند. اگر روندهای نامطلوب فعلی در آینده نزدیک ادامه یابد، بیشتر ساکنان جدید شهرها در مناطق غیررسمی، پرازدحام و با خدمات شهری نامناسب، به دنبال پیدا کردن محل اسکان هستند. در نتیجه توجه به مقوله برنامه ریزی مسکن در توسعه مسائل شهری به منظور حفظ تعادل شهر و بهره مندی شهروندان از منابع طبیعی و کافی،امری مهم و لازم الاجرا است،که این مهم باید در دستور کار برنامه ریزان شهری قرار گیرد. این مقاله سعی دارد با بررسی و تحلیل چالش های موجود در برنامه ریزی شهری، به جایگاه رویکرد CDS در این زمینه و نقش آن در انتظام فضایی شهرها بپردازد.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , مسکن , برنامه ریزی مسکن , توسعه شهری , CDS