بررسی مولفه های تاثیرگذار در طراحی مجتمع آموزشی ویژه معلولین جسمی حرکتی در رده سنی جوان و نوجوان

نوجوانان و جوانانی که دارای معلولیت جسمی و حرکتی می باشند دارای مشکلات زیادی در زمینه تحصیل چه به صورت علمی و چه مهارتی دارند ضرورت دارد مکانی فراهم آید که مکمل برای آموزش در مدارس در دو هر زمینه باشد موسسه و مجتمع آموزشی برای این افراد می تواند این هدف را محقق سازد از این رو با تحقیق در کتب و مقالات معتبر ادبیات مربوطه در مورد کودک و نوجوان و جوان و معلولیت و احساس تعلق به مکان بررسی شد. به منظور شناسایی این مفاهیم پرسشنامه ای با ۲۶ سوال مطرح گشت و در بین صد نفر از افراد ۶۷ نفر مرد و ۳۳ نفر زن با معلولیت جسمی حرکتی که در شرکت فیروز مشغول به کار بودند، پاسخ داده شد تا با این سوالات به اهداف و فرضیه های مطرح در این پژوهش پاسخ گفت. مولفه های پرسش نامه را به صورت تک به تک آنالیز کرده و با نرم افزار spss ارزیابی کرده و در این فرآیند از آزمون های تی تک نمونه ای و فریدمن استفاده شد چون ضرایب همبستگی در این آزمون ها نزدیک به صفربود و به عدد یک نرسید پس بنابراین نتایج به دست آمده حاکی از آن بوده است که از نظر مولفه های رعایت ضوابط آسانسور و پله با ارتفاع کم دارای مقدار ارزشی ۳۹.۳۵۶،که با بیشترین مقدار و در مولفه های عوامل کالبدی وجود پوشش گیاهی با ۳۸.۵۸۵ بالاترین مقدار و رنگ و محیط فضای آموزشی ۲۹.۷۰۵ کمترین مقدار، ودر مولفه های اجتماعی اوقات فراغت با مقدار ارزشی ۳۷.۷۰۸ بالاترین وجود پاتوق و گفت وگو کمترین مقدار ۳۳.۷۰۸، در مولفه های ادراکی، قابلیت مشاهده تصویر زیبا با مقدار ۳۹.۰۴۷ بالاترین و زیبایی در نما و منظره های اطراف مجتمع آموزشی ۳۲.۰۹۶ پایین ترین و در مولفه های احساسی، خاطرات مثبت با مقدار ارزشی ۴۰.۳۳۰ بالاترین مقدار ارزشی و دوستی و برقراری پیوند عاطفی با مقدار ارزشی ۳۳.۶۲۳ پایین ترین مقدار در پرسش های مولفه های، حس تعلق به مجتمع های مسکونی در بین نوجوانان و جوانان بوده است.

Keywords:

حس تعلق به مکان , مجتمع آموزشی , معلولین جسمی حرکتی , نوجوان و جوان