جمالیه التشبیه والاستعاره بالنور والنار للشعر لدی الجواهری
Publish place: Arabic Language and Literature، Vol: 9، Issue: 1
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Arabic
View: 106
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JALQ-9-1_002
تاریخ نمایه سازی: 8 آبان 1402
Abstract:
محمد مهدی الجواهری (۱۹۰۰-۱۹۹۷) من الشعراء الملتزمین الذین اخرجوا الشعر الکلاسیکی العربی من قوبعه الاغراض التقلیدیه لاسیما الاطراء والثناء، ووظفوه للقضایا الوطنیه والانسانیه. شاعرنا الجواهری متمیز حقا فی انتاج هذا اللون من الشعر الملتزم، اذ ان هذا الاتجاه انعکس تماما فی نتاجه الشعری اغراضا واسالیب وصورا، حیث ان من داب الشاعر ان یصف الشعر والشعراء عاده بالنور والشمس والنجوم ونحوها وکذا بالنار والشواظ والجمره وما یماثلها. لذا ننوی ان نعالج فی هذا المقال اسلوب الشاعر فی توظیف الصور التی یصف بها الشعر والشعراء. وهذه الصور تجمعها میزه فریده وهی ان وجه الشبه او الجامع فیها هو النور او النار او ما یقارب هاتین المفردتین. یبدو ان الشاعر اذا استعمل لفظه النور اراد ان یوکد علی ان الشعر یجب ان یکون صحیفه الهدایه ووسیله التثقیف لابناء المجتمع، وکذا انه اذا استعمل لفظه النار قصد بها ان الشعر یجب ان یحرق کیان الطغاه والظالمین. وهذا الامر ینم طبعا عن شده ایمان الشاعر برسالیه الشعر ویوکد کذلک علی صدقه الفنی.
Authors
محمد نبی احمدی
استاذ مساعد فی قسم اللغه العربیه وآدابها، بجامعه رازی، کرمانشاه