اثر هشت هفته تمرین استقامتی بر سطوح سرمی IL-۱۰ و IL-۱۷ در زنان مبتلا به سرطان پستان بعد از طی دوره شیمی درمانی

مقدمه و هدف: التهاب در پیشرفت سرطان نقش قابل توجهی ایفا می کند؛ در مقابل، تحقیقات مختلف نشان داده اند تمرینات ورزشی از طریق کاهش التهاب و بهبود عوامل ضدالتهابی اثر مثبتی در بهبود وضعیت بیماران مبتلا به سرطان پستان دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرینات استقامتی با شدت پایین تا متوسط، بر سطوح سرمی IL-۱۰ و IL-۱۷ در زنان مبتلا به سرطان پستان می باشد.  مواد و روش ها: بدین منظور پنجاه بیمار مبتلا به سرطان پستان از شهر کرمان که در مرحله ۲ سرطان بودند و دوره شیمی درمانی را به اتمام رسانده بودند و تحت درمان با تاموکسیفن قرار داشتند، انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه تمرین (سی نفر) و کنترل (بیست نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت هشت هفته تمرینات استقامتی با شدت ۴۰ تا ۵۵درصد ضربان قلب هدف اجرا کردند. قبل و پس از اجرای پروتکل تمرین از هر دو گروه نمونه خونی گرفته شد و سطوح سرمی پروتئین های IL-۱۰ و IL-۱۷ با استفاده از کیت الایزا ساخت شرکت Boster سنجیده شد. از آزمون آماری تحلیل کواریانس برای بررسی هرگونه تغییر در متغیرها استفاده شد.  نتایج: یافته ها کاهش معنی دار سطوح سرمی IL-۱۷ (۳۷/۲F= ۰۱۵/۰p=) در گروه تمرین کرده در مقایسه با گروه کنترل را نشان داد؛ بااین وجود تفاوت معناداری در سطوح سرمی IL-۱۰ (۶۲/۲F= ۱۱۳/۰p=) بین دو گروه تمرین و کنترل مشاهده نشد. نتیجه گیری: تمرینات ورزشی منظم با شدت متوسط اثرات ضدالتهابی و تعدیل کننده سایتوکاینی دارد و از طریق کاهش سطوح سرمی IL-۱۷ و تعدیل نسبی سطوح IL-۱۰ نقش مهمی در کمک به بهبود وضعیت بیماران مبتلا به سرطان پستان دارد.

Keywords:

التهاب , تمرین استقامتی , سرطان پستان , اینترلوکین-۱۷ , اینترلوکین-۱۰