اثر درمانی ترکیب کافئین و گلی بنکلامید بر چربی ها و گلوکز سرم موش های صحرایی دیابتی نوع ۲

مقدمه و هدف: بهبود متابولیسم گلوکز و کاهش ریسک ابتلا به دیابت نوع ۲ بر اثر مصرف کافئین گزارش شده است. امروزه گلی بنکلامید به طور شایع در درمان دیابت استفاده می شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثر درمانی ترکیب کافئین و گلی بنکلامید بر میزان قند و چربی های سرم در موش های دیابتی نوع ۲ بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه، ۳۲ موش صحرایی نر به چهار گروه «دیابتی، دیابتی درمان شده با گلی بنکلامید، کافئین، ترکیب گلی بنکلامید و کافئین» تقسیم شدند. دوز دارویی گلی بنکلامید ۲۸۵/۰ میلی گرم برکیلوگرم و کافئین ۱۰۰ میلی گرم برکیلوگرم و دوز ترکیب درمانی ۵۰ درصد دوزهای پیشین بود. دیابت از طریق تزریق ۶۰ میلی گرم برکیلوگرم استرپتوزوسین به صورت تک دوز القاشد. درمان پس از اثبات دیابت تا روز شانزدهم ادامه یافت. میزان گلوکز سرم و پروفایل چربی موش ها در پایان دوره، مورد بررسی قرارگرفت. نتایج: تحقیق حاضر نشان داد که ترکیب درمانی گلی بنکلامید و کافئین با ۵۰ درصد دوز درمانی، سبب کاهش معنادار گلوکز سرم نسبت به گروه کنترل در روزهای چهارم، نهم و شانزدهم شد (۰۵/۰ p < ). درمان ترکیبی، سبب کاهش معنادار تری گلسیرید و افزایش معنادار HDL و نسبت HDL به LDL سرم شد(۰۵/۰ p < )؛ درحالی که این تغییرها در گروه های تحت درمان با گلی بنکلامید و کافئین به تنهایی مشاهده نشد. نتیجه گیری: درمان ترکیبی گلی بنکلامید و کافئین، سبب بهبود کنترل گلوکز سرم شده، می تواند ایجاد تغییرهایی مفید و بارز را در میزان تری گلسیرید و HDL سرم موش های دیابتی درپی داشته باشد.

Keywords:

دیابت نوع ۲ , کافئین , گلی بنکلامید , ترکیب درمانی , گلوکز , لیپیدهای سرم