مقایسه شاخص DMFTدر دانش آموزان عقب مانده ذهنی۸ تا ۱۲ساله مدارس استثنایی شهر زاهدان با افراد سالم در سال تحصیلی۱۳۹۳-۱۳۹۲

مقدمه و هدف: پوسیدگی دندانی، شایع ترین عفونت مزمن انسانی است که مهم ترین شاخص آن، DMFT است. کنترل پوسیدگی به [ایجاد و اجرای] برنامه های پیشگیری، نیازمند است. برای پیشگیری، دردست داشتن اطلاعات کامل از امکانات لازم است که از طریق مطالعات اپیدمیولوژیک حاصل می شود. هدف از این مطالعه، مقایسه شاخص DMFTدر دانش آموزان عقب مانده ذهنی ۸ تا ۱۲ساله مدارس استثنایی شهر زاهدان با افراد سالم و بررسی ارتباط آن با عواملی ازقبیل سن، جنس و میزان تحصیلات بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی، توصیفی روی ۲۰۰ دانش آموز، شامل ۱۰۰ دانش آموز سالم و ۱۰۰ دانش آموز عقب مانده ذهنی که ۵۰ درصد آنها پسر و ۵۰ درصد آنها دختر بودند، انجام گرفت. نمونه گیری، تصادفی خوشه ای بود. برای هر دانش آموز، پرسش نامه ای تکمیل و شاخص DMFT با معاینه کلینیکی، طبق معیارهای WHO اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار ۱۹SPSS و آزمون های آماری من ویتنی و کروسکال والیس در سطح معنی داری ۰۵/۰ و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: میانگین شاخص DMFT در دانش آموزان عادی،۶۷/۱ ±۲۹/۲ و در دانش آموزان عقب مانده، ۹۲/۱ ± ۰۳/۴ بود. شاخص DMFT در کودکان عقب مانده ذهنی، با سن افراد، رابطه ای معنی دار داشت. DMFTدر کودکان عقب مانده ذهنی با سایر متغیرهای مورد مطالعه، رابطه ای معنی دار نداشت. نتیجه گیری: براساس نتایج این تحﻘیق، وضعیت شاخص بهداشتی کودکان عقب مانده ذهنی نسبت به استانداردهای WHO در حدی پایین تر قرارگرفته است.

Keywords:

DMFT , عقب مانده ذهنی , دانش آموز