تعدیل سطوح سرمی TNF-α متعاقب مصرف کافئین در پاسخ به یک وهله فعالیت مقاومتی وامانده ساز

مقدمه و هدف: به تازگی، نتایج برخی داده های علمی، تاثیرهای مثبت ترکیب های کافئینی را بر تعدیل علایم التهابی گزارش کرده اند؛ لذا هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر مصرف حاد مقادیر مختلف کافئین بر پاسخ سرمی عامل نکروز توموری آلفای «TNF-α» در مردان والیبالیست، متعاقب انجام یک وهله فعالیت مقاومتی وامانده ساز بود. مواد و روش ها: برای این منظور ،۳۰ مرد والیبالیست (میانگین سن ۴۵/۱±۴۷/۲۱ سال، درصد چربی ۱۱/۳۴۷/۱۰ درصد و شاخص توده بدنی ۲۶/۱±۱۵/۲۳ کیلوگرم بر مجذور متر) در قالب طرحی تجربی و دوسویه کور به طور تصادفی در سه گروه همگن مکمل (با ۶ و ۹ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن کافئین) و شبه دارو (۶ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن دکستروز)، جایگزین شدند. همه آزمودنی ها پس از مکمل دهی در یک قرارداد فعالیت مقاومتی باوزنه (با ۸۰ درصد یک تکرار بیشینه تاحد واماندگی) شرکت کردند و تغییرهای شاخص التهابی «TNF-α سرمی»، طی سه مرحله (حالت پایه، ۴۵ دقیقه پس از مصرف مکمل و ۲۴ ساعت پس از قرارداد تمرینی) اندازه گیری شدند. داده های نرمال با آزمون های تحلیل واریانس مکرر و تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری ۰۵/۰ بررسی شدند. نتایج: یافته ها حکایت می کنند که مصرف مقادیر متفاوت کافئین در حالت پایه، تاثیری معنی دار بر شاخص التهابی داشت (۰۵/۰P < )؛ این در حالی بود که مصرف مقادیر مختلف کافئین، توانست به طور معنی داری از پاسخ افزایشی ۲۴ ساعتی TNF-α سرمی جلوگیری کند(۰۵/۰P < ). نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که مصرف حاد مقادیر مختلف مکمل کافئین، به احتمال از پاسخ افزایشی TNF-α سرمی مردان والیبالیست، متعاقب انجام یک وهله فعالیت مقاومتی وامانده ساز بکاهد.

Keywords:

کافئین , عامل نکروز توموری آلفا , فعالیت مقاومتی