اثر تجویز خوراکی پودر گیاه مرزنجوش بر میزان گلوکز، لیپید سرم، آنزیم های کبدی و استرس اکسیداتیو موش صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوسین

مقدمه و هدف: در طب سنتی از گیاه مرزنجوش به عنوان ماده موثر در بیماریهای متابولیک استفاده می شود.دراین بررسی، اثر تجویز این گیاه بر میزان گلوکز، لیپیدهای سرم، آنزیم های آمینوترانسفراز کبدی و سطح مالون دی الدئید در موشهای صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها:در این مطالعه ۳۲ موش صحرایی نر به چهار گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با مرزنجوش، دیابتی و دیابتی تحت تیمار با مرزنجوش تقسیم شدند. گیاه مرزنجوش به صورت خوراکی یک هفته پس از تزریق استرپتوزوتوسین به مدت ۶ هفته تجویز شد. میزان گلوکز، تری گلیسیرید، کلسترول توتال، کلسترول LDL و HDL سرم قبل از بررسی و در هفته های ۳ و ۶ پس از بررسی تعیین گردید و در پایان کار سطح مالون دی الدئید و میزان فعالیت آنزیم های آسپارتات و آلانین-آمینوترانسفراز در بافت کبد تعیین شد. نتایج: در هفته ششم میزان گلوکز سرم در دو گروه دیابتی و دیابتی تحت تیمار به طور معنی دار (۰۰۱/۰p < و ۰۰۵/۰p < ) بیشتر از نتایج هفته قبل کار بود و تیمار با مرزنجوش در گروه دیابتی کاهش معنی دار میزان گلوکز سرم در مقایسه با گروه دیابتی بوجود نیآورد. در خصوص کلسترول HDL نیز تیمار موشهای دیابتی افزایش معنی دار این پارامتر را در مقایسه با گروه دیابتی ایجاد نمود (۰۵/۰p < ) و تیمار موشهای دیابتی موجب کاهش معنی دار کلسترول LDL ، کلسترول توتال و نیز تری گلیسیرید سرم در مقایسه با گروه دیابتی نگردید. نتیجه گیری: تجویز دراز مدت مرزنجوش به موشهای دیابتی فقط موجب افزایش معنی دار کلسترول HDL سرم می گرددو بر سایر چربی ها و گلوکز سرم تاثیر ندارد.

اثر تجویز خوراکی پودر گیاه مرزنجوش بر میزان گلوکز، لیپید سرم، آنزیم های کبدی و استرس اکسیداتیو موش صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوسین Keywords:

مرزنجوش , دیابت , لیپید , گلوکز