مقایسه میزان ترشح نیتریک اکساید توسط سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق شده از بافت چربی در زنان باردار سالم و مبتلا به پراکلامپسی

مقدمه و هدف: پراکلامپسی یکی از عوارض شایع دوران بارداری است که بعد از هفته بیستم بارداری در زنان با فشار خون طبیعی بروزمی­کند؛ پاتوفیزیولوژی این بیماری، ناشناخته است. با توجه به تغییرهای سطح نیتریک اکساید در سرم افراد پراکلامپتیک و همچنین، نقش سلول های بنیادی مزانشیمی در ترشح نیتریک اکساید به­عنوان تنظیم­کننده ایمنی، در این پژوهش برآن­شدیم تا سطح نیتریک اکساید را در ترشحات سلول­های بنیادی مزانشیمی مشتق­شده از بافت چربی در دو گروه باردار سالم و مبتلا به پراکلامپسی بسنجیم.   مواد و روش ها: از چربی زیرجلدی ۱۰ خانم باردار پراکلامپتیک و ۱۰خانم باردار سالم در حین عمل سزارین، نمونه گیری­شد. پس از جداسازی و تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی، توانایی تمایز و ویژگی های ایمونوفنوتایپ آنها ارزیابی­شد. سپس با استفاده از روش گریس میزان ترشح نیتریک اکساید توسط آنها سنجیده شد.   نتایج:  سلول های بنیادی جداشده در هر دو گروه، به خوبی به استئوسیت و آدیپوسیت متمایز شدند. آنالیزهای فلوسایتومتری در دو گروه حاکی از بیان مارکرهای CD۹۰, CD۷۳ ,CD۴۴ و CD۱۰۵ و عدم بیان مارکرهای CD-۱۴, CD۳۴, CD۴۵ و HLA-DR بود. تغییر معناداری در میزان ترشح نیتریک اکساید توسط سلول­های دو گروه مشاهده­نشد.   نتیجه­گیری: نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن است که به­احتمال، نیتریک اکساید ترشح­شده توسط سلول­های بنیادی مزانشیمی، در تغییرهای سطح سرمی این فاکتور و پاتولوژی پراکلامپسی نقشی معنی دار ندارد؛ البته لازم است این مطالعه روی تعدادی بیشتر نیز آزمایش­شود.

Keywords:

نیتریک اکساید , سلول های بنیادی مزانشیمی , بافت چربی , پراکلامپسی