اثر درمان طولانی مدت با کارنوزین بر میزان گلوکز و چربی های سرم و فشار خون در مدل تجربی هیپرلیپیدمی در موش سوری

مقدمه و هدف: هیپرلیپیدمی مزمن با عوارض مختلفی همراه است. با توجه به آثار حفاظتی و سودمند کارنوزین در بیماری­های متابولیک، هدف بررسی حاضر تعیین اثر این ماده بر میزان چربی­های سرم و فشار خون در مدل تجربی هیپرلیپیدمی در موش سوری بود.  مواد و روش­ها: موش­های سوری به پنج گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با دوز بالای کارنوزین (۲۵۰ میلی­گرم بر کیلوگرم)، هیپرلیپیدمیک و دو گروه هیپرلیپیدمیک تحت تیمار با کارنوزین (۱۲۵ و ۲۵۰ میلی­گرم بر کیلوگرم) تقسیم­شدند. تیمار با کارنوزین پس از گذشت هشت هفته از شروع مصرف غذای پر­چرب به­مدت چهار هفته انجام­شد.  نتایج: کارنوزین موجب کاهش معنی­دار گلوکز سرم نشد، سطح کلسترول توتال و تری گلیسیرید سرم در موش­های هیپرلیپیدمیک به­طور معنی­دار افزایش­یافت (۰۱/۰-۰۵/۰p<) و کارنوزین در دوز بالا موجب کاهش معنی­دار آنها شد (۰۵/۰p<) و از نظر کلسترول HDL سرم نیز درمان با کارنوزین، تغییر معنی­دار به­وجودنیاورد. برخلاف، افزایش معنی­دار سطح کلسترول LDL در موش­های هیپرلیپیدمیک مشاهده­شد (۰۵/۰p<) و درمان با کارنوزین در دوز بالا موجب کاهش معنی­دار آن شد (۰۵/۰p<)؛ به­علاوه، موش­های هیپرلیپیدمیک افزایش معنی­دار فشار خون سیستولی را نشان­دادند (۰۵/۰p<) و درمان با کارنوزین موجب کاهش معنی­دار آن نشد.  نتیجه ­گیری: تجویز کارنوزین به موش­های هیپرلیپیدمیک فاقد اثر محسوس بر گلوکز سرم و فشار خون سیستولی بود و موجب کاهش معنی­دار در سطح کلسترول توتال، تری گلیسیرید و کلسترول LDL سرم شد.

Keywords:

کارنوزین , هیپرلیپیدمی , دیس لیپیدمی , گلوکز سرم , فشار خون شریانی