تاثیر کاربرد خارجی گلایسین بتائین در افزایش تحمل به سرما در گیاهچه های ذرت ( L. mays Zea)

چکیده گلایسین بتائین به عنوان یکی از حفاظت کننده های اسمزی، نقش مهمی را در تحمل گیاهان به تنش های غیرزیستی ایفا می کند. به منظور ارزیابی تاثیر پاشش برگی گلایسین بتائین بر افزایش تحمل به سرما در گیاه ذرت، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با هفت سطح پاشش گلایسین بتائین (صفر، ۵/۲، ۵، ۱۰، ۲۵، ۵۰ و ۱۰۰ میلی مولار) انجام شد. گیاهچه های ذرت در مرحله دو تا سه برگی با غلظت های موردنظر گلایسین بتائین پاشش شده و پس از پاشش جهت اعمال تنش سرمازدگی به مدت سه روز در دمای چهار درجه سانتی گراد قرار گرفتند. بعد از اتمام اعمال تیمار سرمایی، گیاهان به دمای اتاق (۵ ± ۲۵ درجه سانتی گراد) منتقل شدند. نتایج نشان داد سطوح پاشش ۱۰ تا ۱۰۰ میلی مولار گلایسین-بتائین به لحاظ ظاهری در رتبه بالاتری نسبت به سایر سطوح بودند و دمای پایین را بهتر تحمل نمودند. همچنین محتوای کلروفیل و وزن خشک ریشه و ساقه در گیاهان پاشش شده در این دامنه از غلظت گلایسین بتائین (۱۰ تا ۱۰۰ میلی مولار)، افزایش معنی داری را نسبت به تیمار عدم کاربرد آن نشان دادند. با این وجود، پاشش گلایسین بتائین در دامنه غلظتی ۱۰ تا ۵۰ میلی مولار به خوبی از نشت الکترولیت کاسته و افزایش بیشتر غلظت آن منجر به افزایش معنی دار نشت الکترولیت گردید. در کل، پاشش برگی گلایسین بتائین سبب بهبود نسبی تحمل به سرمازدگی در گیاهچه های ذرت شد. واژه های کلیدی: تنش سرمازدگی، محتوای کلروفیل، نشت الکترولیت