بررسی اثر مدیریت منفرد و تلفیقی علف های هرز بر تراکم و زیست توده علف های هرز باریک برگ و زیست توده گوجه فرنگی

با وجود انواع عملیات نوین کنترل علف های هرز آنها همواره تهدیدی دائمی برای تولیدات کشاورزی محسوب می شوند. به منظور بررسی تاثیر روشهای مختلف مدیریت و ترکیب آنها در سیستمهای مختلف شخم بر تراکم و زیست توده علف های هرز و عملکرد گوجه فرنگی، آزمایشی با آرایش کرتهای نواری در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال ۱۳۸۳ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجراء شد. تیمارهای آزمایش شامل دو نوع سیستم شخم(حداقل و متداول) و ۶ تیمار مدیریت علف های هرز (علفکش، روتیواتور، وجین دستی، علفکش+روتیواتور، علفکش+وجین دستی و وجین دستی+روتیواتور) بود. تیمار علفکش (سنکور) دو هفته بعد از نشاءکاری و تیمارهای وجین دستی و روتیواتور در ۳ هفته و ۶ هفته بعد از نشاءکاری اعمال شد. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین عملکرد گوجه فرنگی به ترتیب در تیمار علفکش+روتیواتور و روتیواتور مشاهده شد. تراکم و زیست توده علف های هرز پهن برگ تحت تاثیر مدیریت قرارگرفت و تیمار وجین دستی و ترکیب آن با علفکش بهتر از سایر تیمارها علف های هرز پهن برگ را کنترل کردند. تراکم علف های هرز باریک برگ تحت تاثیر مدیریت قرار نگرفت و زیست توده علف های هرز باریک برگ فقط در آخر فصل رشد تحت تاثیر مدیریت علف هرز قرار گرفت. تیمار وجین دستی و علفکش+وجین دستی علف های هرز باریک برگ را بهتر از سایر تیمارها کنترل کرد. در مجموع تیمارهای ترکیبی نسبت به تیمارهای منفرد موجب کاهش بیشتر تراکم و زیست توده علف های هرز و افزایش عملکرد گوجه فرنگی شدند. تیمار روتیواتور نیز ضعیف ترین کنترل علف های هرز و کمترین عملکرد را به دنبال داشت.