تحلیل عناصر پایداری در معماری بومی بندرعباس

شهرستان بندرعباس متشکل از یک سبک خاص معماری در منطقه ای با اقلیم گرم و مرطوب،که گذشتگانمان با تفکر و بهره گیری از اصولی خاص در اقلیم جهت رسیدن به معماری و شهرسازی پایدار به شناخت ویژگی های معماری بومی منطقه و کاربرد آنها در پایداری شهر رسیده بودند. بطوریکه در جهت شناخت معماری و شهرسازی بومی در شهر بندرعباس بعنوان الگویی پایدار بصورت جز به جز به تحلیل و بررسی آن در ۳ مقیاس: بافت شهری، معماری تک بنا و جزئیات معماری پرداخته شد. به منظور بررسی به این موضوع، در یک مطالعه کیفی چندین محدوده از بافت شهری بهمراه بناهای موجود(۶۰ بنا یعنی بناهایی که قدمت بالای۷۰ سال دارند) را انتخاب و به تحلیل و بررسی آنها پرداخته شد.نتایج نشان داد در مقیاس بافت شهری(عوامل فرم بنا، استخوان بندی فضاهای محله ای) و در مقیاس تک بنا(جهت گیری بناها، سطوح سبز، حیاط مرکزی، ساختار ارتباطات فضاهای اندرونی بنا) و در جزئیات معماری:(پشت بندها، ضخامت دیوارها، دهانه ها) از ویژگی های معماری بومی منطقه هستند.که نقش مهمی در پایداری شهری بندرعباس، جهت گسترش همسازگرایی با اقلیم منطقه را داشتند و با شناخت راهکارهای ساخت و ساز توانستند به الگویی مناسب در ایجاد شهری همساز با اقلیم گرم و مرطوب دست یابند. که این الگوی همساز با اقلیم بعنوان میراثی که یادگار گذشتگانمان می باشد وطراحان معمار و شهرساز ما می تواند با شناخت کامل آن بعنوان یک الگوی مناسب بهمراه تکنولوژی های جدید مورد استفاده خود در طراحی بناهای جدید و شهرک سازی ها قرار دهند.

Keywords:

پایداری , بندرعباس , بوم گرایی در معماری , بوم گرایی در شهرسازی , اقلیم