کاربرد مدل سازی معکوس در برآورد ضرایب نفوذپذیری و زبری در آبیاری جویچهای معمولی و یک درمیان

هدف این پژوهش برآورد ضرایب نفوذپذیری و زبری در آبیاری جویچهای با استفاده از مدلسازی معکوس، به عنوان روشی غیر مستقیم، است. بدین منظور، از مدل شبیه سازی آبیاری سطحی در مدلسازی معکوس استفاده شد. از الگوریتم ژنتیک و هفت تابع هدف، که شامل کمینه کردن اختلاف مقادیر اندازهگیری و شبیهسازی شده زمان پیش روی و زمان پس روی و حجم کل رواناب و ترکیبی از آن ها بود، برای تعیین مقادیر بهینه ضرایب نفوذپذیری و زبری استفاده شد. نتایج نشان داد تابع هدفی که توانست اختلاف مقادیر شبیهسازی و اندازهگیری شده همه پارامترها را به صورت هم زمان کمینه کند ضرایب نفوذپذیری و زبری را با دقت بالایی تخمین زد. درصد خطای نسبی در برآورد زمان پیش روی، زمان پس روی، و دبی رواناب در روش مدل سازی معکوس به ترتیب در محدوده ۳/۱ ۵/۱، ۴/۳ ۱/۴، و ۴/۰ ۵/۱۲ و در روش الیوت و واکر به ترتیب در محدوده ۷/۱۸ ۶/۲۶، ۴/۳ ۷/۳، و ۵/۱۲ ۰/۱۳ برای دو روش آبیاری جویچه ای معمولی و یک درمیان به دست آمد.

Keywords:

آبیاری سطحی , الگوریتم بهینه سازی , زبری مانینگ , مدل شبیه سازی