طیف ها ی طرح برای ساختگاه های سنگی ایران با ملاحظات بزرگی و فاصله و مقایسه با طیف ها ی حاصل از تحقیقات منطقه ای

Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 47

This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JESPHYS-40-2_001

تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1402

Abstract:

از آنجا که روش دقیقی برای پیش بینی جنبش های زلزله های آینده در یک منطقه وجود ندارد، منطقی است که از طیف های تابع های جابه جایی، سرعت و شتاب برای برآورد بیشینه مقادیر نیروهای طراحی استفاده شود. در این تحقیق، طیف های پاسخ و طرح شتاب برای ساختگاه های سنگی در ایران به دست می آید. بدین منظور، داده های شتاب نگاری ایستگاه های مستقر بر ساختگاه های سنگی گردآوری، تصحیح خط مبنا و فیلتر شده و با کنترل طیف فوریه هریک از نگاشت ها، صحت حذف نوفه کنترل می شود. به این ترتیب ۱۰۳ نگاشت قائم و ۱۰۹ نگاشت افقی قابل قبول فراهم شده است. برای در نظر گرفتن اثر فاصله و بزرگی، داده های حاصل برحسب فاصله های گوناگون ایستگاه ها از رومرکز زمین لرزه ها، به دسته های با فاصله نزدیک (km ۰-۳۵)، فاصله متوسط (km ۳۵-۶۵) و فاصله دور (km ۱۰۰-۶۵) و بزرگی زمین لرزه ها به بازه های با بزرگی کوچک (۵/۴-۵/۵)، متوسط (۵/۵-۵/۶) و بزرگ (۵/۶-۵/۷) تقسیم شده اند. با به دست آوردن شتاب طیفی داده ها و مقیاس کردن آنها به اوج شتاب زمین مربوط به خود، طیف پاسخ در میرایی ۵% برای هریک از نگاشت ها، به دست می آید. با توجه به بازه های فاصله و بزرگی مورد اشاره، از طیف های پاسخ، میانگین گیری می شود و پس از هموارسازی، طیف های میانگین و میانگین به علاوه انحراف معیار شتاب افقی و قائم هموار شده برای میرایی ۵% رسم می شوند. به منظور مقایسه، طیف طرح برای شرایط مشابه با استفاده از روابط تضعیف آمبرسیزو همکاران (۲۰۰۵) تهیه می شود. مقایسه طیف های حاصل از این تحقیق و تحقیقات منطقه ای آمبرسیز نشان می دهد که همبستگی به نسبت خوبی بین طیف ها، در دوره های بزرگ تر از حدود ۱۹/۰ ثانیه و همبستگی ضعیف در دوره های کمتر از آن وجود دارد.

Authors

H. R Javan-emrooz

گروه فیزیک زمین، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران

M. Eskandari Ghadi

دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکده های فنی دانشگاه تهران

N. Mirzaei

گروه فیزیک زمین، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران