استفاده از رخشانی نوری پس از فروسرخ، به منظور اندازه گیری نرخ لغزش گسل گوک
Publish place: Journal of the Earth and Space Physics، Vol: 39، Issue: 2
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 119
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JESPHYS-39-2_002
تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1402
Abstract:
گسل امتدادلغز راست گرد گوک با طولی بیش از ۱۵۰ کیلومتر، طی سال های ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۸ پنج زلزله مخرب تولید کرده است. این زلزلهها مجموعا موجب شکافته شدن ۱۰۰ کیلومتر بخش شمالی این گسل شدند. سایت مورد بررسی در این تحقیق، گلباف جنوبی است، که در انتهای جنوبی بخش شمالی گسل واقع شده است. بهمنظور برآورد خطر زلزله ناشی از یک گسل منفرد، آگاهی از نرخ لغزش آن گسل میتواند کمککننده باشد. جهت تعیین نرخ لغزش، به دو پارامتر جابهجایی و مدت زمان رویداد آن جابه جایی نیاز داریم. طی عملیات صحرایی میزان کل جابهجایی روی گسل گوک حدود ۳۰ متر اندازهگیری شد. یکی از بهترین روشهای تعیین نرخ لغزش، استفاده از سنیابی رسوبات با بهکارگیری رخشانی (لومینسانس) برانگیخته نوری (OSL) است. از این رو به دو پارامتر دزمعادل دزطبیعی و دزسالانه نیاز است تا بتوان به روش رخشانی، سن نمونهها را بهدست آورد. بهمنظور اندازهگیری دزمعادل از روش SAR استفاده شد. در این روش ضروری است تا ابتدا توانایی روش برای اندازهگیری و تصحیح تغییر حساسیت در اثر دز، گرما و نور بررسی شود. همچنین لازم است تا با اجرای آزمایش هایی میزان پیشگرمای مناسب و توانایی روش SAR برای بازیابی دز مشخصی که در آزمایشگاه به نمونه داده میشود بررسی شود. با استفاده از آزمایش های صورت گرفته، بهترین دما برای پیشگرما°C ۲۴۰و °C۲۸۰ انتخاب شد. در این بررسی دزمعادل دزطبیعی نمونههای برداشت شده با تحلیل دادهها در برنامه آنالیست به روش بافت نگار (هیستوگرام) محاسبه شد. براساس نتایج بهدست آمده از این برنامه، آخرین دوران رسوب گذاری ۲۵۰۰ -۵۴۰۰ سال و نرخ لغزش گسل گوک در سطح حدود ۵/۵-۷/۱ میلیمتر در سال بهدست آمد که بیش از نرخ لغزش برآورد شده از سنیابی به روش رادیوکربن است. اگر فرض کنیم که نوعا در هر زلزله ۳ متر لغزش رخ دهد، بیشینه دوره بازگشت بین زلزلهها با توجه به نرخ لغزش بهدست آمده تقریبا ۲۸۰-۵۴۰ سال خواهد بود.
Keywords:
Authors
Morteza Fattahi
استادیار، گروه فیزیک زمین، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، ایران
Nasrin Karimi Moayed
دانش آموخته کارشناسی ارشد ژئوفیزیک، گروه فیزیک زمین، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، ایران
Richard Walker
استادیار، دپارتمان علوم زمین، دانشگاه آکسفورد، انگلستان
Morteza Talebian
استادیار، پژوهشکده علوم زمین، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران