اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر درمان شناختی رفتاری بر اعتیاد به بازی های رایانه ای، پرخاشگری و استرس تحصیلی در کودکان ۱۰ تا ۱۱ سال

مقدمه: امروزه یکی از مهم ترین موارد سرگرم کننده، بازی های رایانه ای است که توجه کودکان را به خود جلب کرده و تاثیرات مخربی نیز بر جسم و روان آن ها باقی گذاشته است؛ بنابراین لزوم توجه و استفاده از روش­های جدید در جهت بهبود وضعیت موجود حائز اهمیت است. روش : پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر درمان شناختی رفتاری بر اعتیاد به بازی های رایانه ای، پرخاشگری و استرس تحصیلی کودکان ۱۰ تا ۱۱ سال شهر اصفهان انجام گرفته است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با دوره­ی پیگیری بود. جامعه آماری شامل تمام کودکان ۱۰ تا ۱۱ سال اصفهان در سال بود. نمونه آماری نیز شامل ۳۰ نفر از کودکانی بود که بیشترین اعتیاد به بازی های رایانه ای را داشتند و به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در ادامه گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۹۰ تا ۱۲۰ دقیقه ای آموزش دریافت کردند. ابزارهای مورد استفاده برای جمع­آوری اطلاعات شامل پرسشنامه ی اعتیاد به بازی های رایانه ای سلطانی و فرهادی (۱۳۹۵)، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۳۲) و پرسشنامه استرس تحصیلی زاجاکاو (۲۰۰۵) بود. به منظور تحلیل داده ها نیز از نرم افزار آماری SPSS-۲۳ و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر نشان داد که بازی درمانی مبتنی بر درمان شناختی رفتاری در کاهش اعتیاد به بازی های رایانه ای، پرخاشگری و استرس تحصیلی کودکان ۱۰ تا ۱۱ سال موثر بوده است. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش بر تاثیر آنلاین بازی درمانی شناختی رفتاری بر اعتیاد به بازی های رایانه ای، پرخاشگری و استرس تحصیلی تاکید دارد؛ بنابراین پیشنهاد می­گردد درمانگران از این رویکرد درمانی به عنوان یک روش سودمند بهره ببرند.

Keywords:

Cognitive-behavioral therapy-based play-therapy , Computer games addiction , Aggression , School Stress. , بازی درمانی مبتنی بر درمان شناختی رفتاری , اعتیاد به بازی های رایانه ای , پرخاشگری , استرس تحصیلی