ارزیابی اثربخشی مدیریت مزارع کشاورزی بر مبنای پهنه بندی دشت ها: مورد مطالعه شهرستان پاسارگاد

ارزیابی و پایش مستمر، روشی برای سنجش پیشرفت پروژه و میزان دستیابی به اهداف سازمان است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی میزان اثربخشی طرح مدیریت مزارع کشاورزی بر مبنای پهنه ­بندی دشت­ها در دشت کمین (شهرستان پاسارگاد) صورت گرفته است. روش انجام این پژوهش توصیفی تحلیلی، پیمایش بوده است. جامعه آماری تحقیق، بهره برداران دشت کمین شهرستان پاسارگاد بوده­ اند که با استفاده از روش نمونه­ گیری تصادفی و فرمول نمونه گیری کوکران، داده های ۱۵۰ بهره ­بردار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. داده­ های لازم در این تحقیق با استفاده از پرسشنامه جمع­ آوری شد. روایی پرسشنامه از طریق چند نفر از اساتید دانشگاه مورد تایید قرار گرفت و پایایی متغیرها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به میزان ۰/۷۱ الی ۰/۸۱ محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل کمی داده ­ها از روش­ های آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. یافته­ های پژوهش نشان می­ دهد که بیش از ۵۴ درصد از بهره برداران، آشنایی در حد متوسط و زیاد با طرح مدیریت دشت­ها بر مبنای پهنه داشته ­اند. مهم ترین روش ­های آشنایی بهره برداران با این طرح، معتمدان محلی هستند. همچنین نتایج بررسی میزان مشارکت در طرح مشخص کرد که مشارکت بهره برداران نسبتا پایین و بیشترین میزان مشارکت بهره برداران، در مرحله اجرای طرح بوده است. بر اساس نتایج، در مجموع میزان رضایتمندی از طرح، در حد بالا ارزیابی شده است. یافته مهم پژوهش نشان می ­دهد که بهره­ برداران، طرح را اثربخش ارزیابی نموده ­اند. آگاه ­سازی بهره ­برداران از وظایف و اهداف طرح، اعتمادسازی نسبت به کارشناسان، تدوین برنامه­ های توانمند سازی و به رسمیت شناختن و رعایت جایگاه بهره­ برداران در فرآیند تصمیم گیری و اجرای طرح، از پیشنهاد های این پژوهش می ­باشد.

Keywords:

پهنه بندی (پارسل کشاورزی) , اثربخشی , ارزیابی , نظام نوین ترویج کشاورزی