سلامت معنوی و مشخصات جمعیت شناختی پرستاران در دوران پساکرونا

زمینه و هدف: همه­ گیری کووید-۱۹ تاثیرات متعددی بر جنبه­ های مختلف سلامتی از جمله سلامت معنوی پرستاران گذاشته و چالش­ هایی را به­ وجود آورده است. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی سلامت معنوی پرستاران و عوامل مرتبط در دوران پسا­کرونا انجام شد. روش ها: این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی بر روی ۲۶۰ نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان­ های دانشگاه علوم پزشکی قم که طی سال­ های اخیر از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ مراقبت نموده ­اند، در سال ۱۴۰۱ انجام شد. نمونه ­گیری به روش تصادفی ساده انجام شد. ابزار جمع ­آوری اطلاعات پرسشنامه "سلامت معنوی" بود. تجزیه تحلیل داده­ ها با استفاده از نرم­ افزار SPSS نسخه ۲۳ انجام شد. یافته ها: میانگین نمره سلامت معنوی ۷/۷±۶۸/۱۰ و بعد سلامت مذهبی و سلامت وجودی به ترتیب ۴/۴۵±۳۲/۹۵ و ۵/۰۴±۳۵/۳۸ بود. جنسیت، وضعیت تاهل و داشتن شغلی به­ جز کادر درمان، ۴۳ درصد از تغییرات واریانس سلامت معنوی پرستاران را تبیین می­ کند (۰/۰۰۱P= و ۰/۴۳۶(R=. در دوران پسا­کرونا، سلامت معنوی زنان بیشتر از مردان و سلامت معنوی متاهلین بیش از مجردین بود. نتیجه گیری: سلامت معنوی پرستاران در دوران پسا­کرونا در سطح متوسط بوده است. جنسیت مرد، متاهل بودن و داشتن شغلی به جز کادر درمان در سلامت معنوی بهتر موثر است. لذا پیشنهاد می ­شود مدیران بیمارستانی برنامه ­ریزی­ های لازم برای ارتقای سلامت معنوی پرستاران را در نظر بگیرند.

Keywords:

Spiritual Health , Post-COVID-۱۹ , Nurse , Iran , سلامت معنوی , پساکرونا , پرستار , ایران