اثر پوشش پلاستیکی و ورقه های بی سولفیت سدیم بر انبارمانی انگور (Vitis vinifera) رقم رشه

در این پژوهش اثر نوع پوشش بسته بندی و محل قرار گیری ورقه های آزاد کننده گاز دی اکسید گوگرد برکنترل پوسیدگی های قارچی، صفات کیفی و باقیمانده سولفیت در انگور رشه (سیاه سردشت) طی نگهداری در سردخانه در دو سال ۱۳۸۶ و ۱۳۸۷ مورد بررسی قرار گرفت. اثر سه سطح متفاوت ورقه های سولفور با غلظت یک گرم بر کیلوگرم (یک ورقه کامل در بالای جعبه، نصف ورقه در بالای و نصف دیگر در پایین جعبه و بدون ورقه سولفور) همراه با دو نوع پوشش پلاستیکی (سوراخ دار و بدون سوراخ) و چهار زمان نمونه برداری (قبل از انبارداری ۴۵، ۹۰ و ۱۳۵ روز) در طول دوره نگهداری (۱۳۵ روز) در سردخانه، بر درصد کاهش وزن، سفید شدگی حبه ها، درصد آلودگی قارچی، خشکیدگی و تغییر رنگ چوب خوشه، چروکیدگی حبه ها، طعم و مزه و باقیمانده سولفیت داخل حبه ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تیمار ورقه های سولفور در طی زمان انبارداری به طور معنی داری میزان کاهش وزن، چروکیدگی چوب خوشه و حبه، آلودگی قارچی و پوسیدگی را کاهش و مقدار سفید شدگی حبه ها و تغییر طعم و مزه را افزایش داد. تیمار پوشش بدون سوراخ به طور معنی داری میزان کاهش وزن و خشکیدگی چوب خوشه را کاهش داد. بیشترین مقدار سولفیت به ترتیب با مقادیر ۵/۱۷ و ۵۸/۱۵ قسمت در میلیون در تیمار یک و دو ورقه سولفور همراه پوشش بدون سوراخ بدست آمد. در حالیکه در پوشش سوراخ دار مقدار سولفیت در هر دو تیمار کاربرد ورقه های سولفور ۳۴/۹ قسمت در میلیون بود که از حد مجاز ۱۰ قسمت در میلیون پایین تر بود. برای افزایش عمر نگهداری انگور رشه، کاهش سفید شدگی و تغییر طعم و مزه انگور در سردخانه با کمترین باقیمانده سولفیت در میوه ها، استفاده از یک ورقه سولفور در بالای انگورهای بسته بندی شده با پوشش پلاستیکی سوراخ دار و یا استفاده از نصف ورقه با پوشش بدون سوراخ توصیه می شود.

Keywords:

عمر انباری , ورقه های آزاد کننده دی اکسید گوگرد , باقیمانده سولفیت و تغییر طعم میوه