بررسی سبک مدیریت تعامل گرا در کلاسهای مجازی بر یادگیری خود تنظیمی در دانش آموزان متوسطه شهر چمستان در دوران کرونا

هدف این پژوهش بررسی سبک مدیریت در کلاسهای مجازی بر یادگیری خود تنظیمی در دانش آموزان متوسطه شهر چمستان بود. روش روش تحقیق توصیفی و از نوع پیمایشی میباشد. در این پژوهش جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم که به صورت مجازی آموزش میبینند و معلمان مقطع دوم متوسطه به تعداد ۱۴۵ نفر میباشد بر حسب جدول مورگان تعداد ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند نمونه آماری این پژوهش دانش آموزان و حجم نمونه آماری ۲۷۸ نفر برآورد گردید که از این تعداد ۱۱۶ نفر پرسش نامه پر کردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه یادگیری خود تنظیمی بوفارد) و همکاران (۱۹۹۵) ۱۴ گویه ای و پرسشنامه سبک مدیریت کلاس که شامل ۲۵ سوال است سنجیده شد. تحلیل دادهها با روش آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره انجام شد و یافت ها حاکی از آن است که ارتباط معناداری بین سبک مدیریت کلاس مجازی با یادگیری خود تنظیمی وجود دارد و برای مولفه ی سبک تعامل گرا ۰٫۰۵ ۱۹۰۰ - B به گونه مثبت و معنادار یادگیری خود تنظیمی را پیش بینی می نماید. همچنین ضرایب رگرسیون استاندارد شده سبک تعامل گرا نشان داد این متغیر سهم معناداری در پیش بینی یادگیری خود تنظیمی دانش آموزان دارد. نتیجه گیری سبک مدیریت در کلاس با یادگیری خود تنظیمی رابطه مثبت دارد و قابل پیش بینی است. سبک تعامل گرا در پیش بینین یادگیری خود تنظیمی سهم بیشتری دارد.

Keywords:

سبک مدیریت در کلاسهای مجازی , یادگیری خود تنظیمی , سبک تعامل گرا , کرون