بررسی فراوانی انواع مزاج زنان مبتلا به هیپوتیروئیدی تحت درمان مراجعه کننده به کلینیک طوبی ساری در زمستان ۱۴۰۱ و بهار ۱۴۰۲

سابقه و هدف: هیپوتیروئیدی یکی از شایع ترین بیماری های غدد درون ریز است که با اثر بر متابولیسم پایه، تاثیر زیادی بر کیفیت زندگی بیماران دارد. علی رغم درمان، همچنان بخشی از بیماران علامت دار هستند. طب ایرانی توجه به مزاج را یکی از اصول مهم درمان موثر، می داند. لذا هدف از این مطالعه تعیین فراوانی انواع مزاج در بیماران مبتلا به هیپوتیروئیدی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی زنان هیپوتیروئید ۲۰ تا ۶۰ ساله تحت درمان، مراجعه کننده به کلینیک طوبی ساری در زمستان ۱۴۰۱ و بهار ۱۴۰۲ انجام شد. مزاج بیماران توسط پرسشنامه استاندارد تعیین گردید. داده ها توسط نرم افزار ۲۱SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: از مجموع ۳۰۰ بیمار زن مبتلا به بیماری هیپوتیروئیدی واجد شرایط در نهایت ۱۹۴ نفر در مطالعه شرکت کردند. از نظر مزاج ساده بیش از نیمی از بیماران، مزاج سرد و ۷۲/۲ درصد بیماران، دارای مزاج تر بودند. از نظر مزاج مرکب، ۴۱ درصد از بیماران مزاج سرد و تر داشتند. از طرفی بین BMI و تری- خشکی مزاج از نظر آماری(۰/۰۵ P<) رابطه معنی داری وجود داشت. استنتاج: این مطالعه نشان داد که مزاج غالب بیماری هیپوتیروئیدی، مزاج تر و سپس سردی و تری است، لذا جهت کمک به درمان بیماری بر اساس مبانی طب ایرانی بایستی مزاج بیماری نیز جهت انتخاب مداخلات غذایی و دارویی مناسب، در نظر گرفته شود. در بیماران هیپوتیروئید تا حد امکان بایستی از تدابیری که سردی و به خصوص تری را افزایش می دهند، اجتناب شود.

Keywords:

hypothyroidism , mizaj , Persian traditional medicine , هیپوتیروئیدی , مزاج , طب سنتی ایرانی