قانون حاکم بر دیوان داوری ایران و ایالات متحده آمریکا با تاکید بر حقوق نفت و گاز

بهره گیری از قانون کشور، خاص قانون دولت میزبان و یا قانون کشور ثالث برای حل و فصل اختلافات محدودیت های خاص خود را از حیث امکان عدم موفقیت موسسه یا شخص حقوقی خارحی در تامین منافع موردنظر در برابر دولت حاکم دارد و به دلیل محدودیت ها و برخی ملاحظات حقوقی و سیاسی است که گرایش به استفاده از قوانین مزبور گسترش یافته است این پایان نامه به تفصیل در این خصوص توضیح می دهد و با بررسی موارد متعدد دعاوی مطروحه تجاری از جمله قراردادهای سرمایه گذاری خارجی به ویژه قراردادهای نفتی و نیز برخی دعاوی مطروحه نزد دیوان داوری ایران و آمریکا به شکل مشروح به بررسی این موضوع می پردازد. همچنین در این پایان نامه مباحثی از قبیل کلیاتی در مورد داوری و تشریفات داوری و مراجع داوری، دیوان های بین المللی داوری از جمله دیوان دائمی داوری دیوان داوری دعاوی ایران و امریکا، مرکز بین المللی حل و فصل اختلافات ناشی از سرمایه گذاری، قواعد ماهوی حاکم بر دیوان و قوانین شکلی دیوان بحث شده است و اینکه داوران میبایستی براساس ماده ۳۷ کنوانسیون ۱۹۰۷ لامه براساس احترام به قانون حکم صادر کننده و در قانون حاکم بر دیوان داوری دعاوی ایران و امریکا را جهت حل و فصل دعاوی بر می شمارد که به تفصیل بحث شده، قواعد تعارض قوانین، حقوق بازرگانی، اصول حقو بین الملل و عرف های بازرگانی، مفاد قرارداد مورد اختلاف تغییر اوضاع و احوال که حقوق حاکم بر ماهیت دیوان را ذکر می کند.

Keywords:

حقوق نفت و گاز , حقوق گاز , دیوان داوری ایران , دیوان داوری ایالات متحده آمریکا